Peuters en kleuters

Alice Hoogstadt: Monsterboek

door Coosje Van der Pol

Alice Hoogstadt is voor haar Monsterboek bekroond met De Gouden Penseel 2015. Uit het juryrapport: 'Monsterboek van Alice Hoogstad is een boek dat niet zozeer een verhaal vertelt, maar dat een optische ontwikkeling laat zien.  Dit breed opgevatte, royale boek zonder woorden gaat vooral over kijken.'

3+ - In ware Wimmelbuch-stijl maakte Alice Hoogstad een prentenboek op groot formaat waarvan de tekeningen wemelen van de details. Monsterboek bevat ontelbare voorstellingen uit het dagelijkse leven in een kleine stad. Hoewel, dagelijks? Er loopt wel een oranje monster door de smalle straatjes. 
In de stad gebeurt van alles. Mensen maken hun huizen schoon en wassen de auto. Vaders fietsen met hun kind achterop en moeders wandelen achter de kinderwagen. Een schilder staat op een trap en een hond zit op een muur. Grappig is dat de verhoudingen niet kloppen. Een fietser is net zo groot als een huis en de wandelwagen reikt gemakkelijk tot aan de eerste verdieping van een gebouw. Op de openingsbladzijden werd deze wonderlijke wereld door Hoogstad volledig in zwart-wit getekend, op één uitzondering na: een meisje trekt met krijt een oranje lijn door de straten. De lijn eindigt in een hartje op een muur. De hond gaat er met de lijn met het hartje vandoor terwijl het meisje een kleurig monster tekent op de weg. Het monster komt tot leven en wandelt door de stad en het meisje tekent alweer een nieuw monster. Steeds meer monsters verschijnen op deze manier in het straatbeeld en vullen de zwart-witte stad met hun vrolijke kleuren. De monsters worden bovendien steeds groter en torenen hoog boven de huizen uit. Wanneer ook andere kinderen beginnen te kleuren en zelfs de monsters aan het tekenen slaan, is de hele stad gevuld met kleur. De kinderen en de monsters vermaken zich uitstekend, maar de volwassenen gaan met borstels aan de gang om de straten weer zwart-wit te maken. Wanneer er dan nog een zware regenbui op de stad valt, is het meeste krijt verdwenen. Hoewel, in een klein hoekje begint er toch weer wat kleur te verschijnen. 
Hoogstad toont in dit boek haar talent voor ongebruikelijke perspectieven en oog voor details. Veel aandacht is besteed aan de patronen van muren en daken. Hoogstad tekende ontelbare stenen en pannen. De duidelijke zwarte lijnen zorgen ervoor dat elk detail goed te onderscheiden is. Dat het geheel niet te druk oogt, komt door het grotendeels ontbreken van kleur. Op het moment dat de stad volledig gekleurd is echter, spat de drukte van de bladzijden af. Dit contrast heeft een opmerkelijk sterk effect. Geen wonder dat de mensen hun oude, rustige stad terugwillen. 
Het kleurwerk van de kinderen en de monsters werkt aanstekelijk. Lezers kunnen in de verleiding komen de zwart-wittekeningen, die doen denken aan kleurplaten, zelf te gaan inkleuren. Hoe verlokkelijk dat idee ook mag zijn, het verhaal verliest dan wel zijn effect. Lezen zonder kleurkrijt in de buurt dus.

Rotterdam : Lemniscaat, 2014, [28] p. : ill. ISBN 9789047706199

Oorspronkelijk verschenen in De Leeswelp 2014

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri