Poëzie

Peter W.J. Brouwer: Mascara

door Dirk De Geest

Peter Brouwer weet zijn intrigerende titels wel te kiezen. Na Landdieren (2011) is er nu Mascara. Mascara zorgt ervoor dat bepaalde gedeelten van het (vrouwelijke) gezicht extra worden geaccentueerd, maar tegelijk camoufleert en vervalst het het beeld dat mensen kenmerkt. In die zin staat het motief in deze bundel tegelijk voor het beeld van de traditionele, romantische liefde en het verraad dat daaraan inherent ten grondslag lijkt. Op zich is dat relaas niet meteen schokkend als literair thema: de dichter roept in zijn jongste bundel een liefdesrelatie op die klaarblijkelijk is stukgelopen. Dat proces van analyse en (gedeeltelijke) verwerking neemt de gedaante aan van een klassiek drama, netjes verdeeld over vijf afdelingen die geflankeerd worden door een proloog en een epiloog. Alleen al dat toont aan dat het niet louter gaat om emotionele uitbarstingen, maar dat de autobiografische ervaringen zorgvuldig geconstrueerd en gestileerd worden tot poëtische artefacten.
Brouwer slaat van meet af aan in deze bundel een eigen toon aan. Hij is als spreker nergens opdringerig maar veeleer terughoudend, als het ware een toeschouwer bij wat hem overkomt. Deze poëzie wordt dan ook gedragen door een duidelijk intimisme, waardoor de lezer zich nauw betrokken voelt bij en meeleeft met het dichterlijke ik. De dichter hoedt zich voor grote pathetische woorden, maar concentreert zich integendeel op sprekende details: kristalsuiker, pannenkoeken, dominosteentjes en spiegeleieren spelen in deze poëzie een belangrijke rol. Het kleine suggereert namelijk het grootse, soms door het op te roepen, elders door het net te verzwijgen. De blik wordt in deze gedichten optimaal aangewend om een suggestieve sfeer te creëren. Hetzelfde geldt ook voor de ruimte: het huis, de spiegels en het glas symboliseren enerzijds een plaats van ontmoeting en herkenning, maar staan ook voor afzondering en scheiding. Het heeft iets nostalgisch en af en toe zijn de melige clichés akelig dichtbij, maar tegelijk werkt het toch.
Dat komt grotendeels door de manier waarop de dichter afstandelijkheid en betrokkenheid in evenwicht weet te houden. De observaties worden steevast gekaderd in meer abstracte beschouwingen waardoor de stijl iets filosofisch en bewust poëtisch krijgt. Dat werkt erg goed, ook omdat op die manier de ‘meerwaarde’ van symbolen naar de lezer toe wordt uitgelegd. Brouwer is ontegensprekelijk ook in dit opzicht een talentrijk dichter. Toch blijft zijn poëzie al bij al nogal beperkt; na verloop van tijd worden de sjablonen doorzichtig. Bij het herlezen blijven een aantal afzonderlijke gedichten overeind, maar de zwakkere momenten worden tegelijk opvallender. Misschien moet Brouwer toch maar overwegen om zijn talent wat gedurfder in te zetten.


Peter W.J. Brouwer, Mascara, P Leuven, 2014, 47 p., € 16. ISBN 9789491455407. Distributie: Uitgeverij P

Oorspronkelijk verschenen in de Leeswolf 2014

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri