Vertaald proza

Emily Rapp: Het roerloze punt van de wentelende wereld

door Katja Feremans

Op 10 januari 2011 stortte de wereld van de Amerikaanse schrijfster Emily Rapp in: haar negen maanden oude zoontje bleek de ziekte van Tay-Sachs te hebben, een erfelijke aandoening die langzaamaan alle lichaamsfuncties doet uitvallen. Ouder dan drie zou Ronan niet worden. Om haar wanhoop in te dijken, zet Rapp zich aan het schrijven, en dat doet ze niet voor het eerst. In 2007 schreef ze met Poster Child over de beenamputatie die ze als vierjarig meisje onderging.
In Het roerloze punt van de wentelende wereld vraagt Rapp zich af hoe je ouderschap moet zien in de wetenschap dat je ‘stapje voor folterend stapje’ je kind zult verliezen. Wanneer neemt de levenskwaliteit van je terminaal zieke kind in die mate af dat het humaner is om hem of haar te laten gaan? Verder gaat Rapp na hoe zo’n schrijnende speling van het lot je kijk op het leven en de dood beïnvloedt.
Om met dit alles om te gaan, is er ‘een nieuwe onverschrokkenheid, een nieuwe denkwijze, een nieuwe diersoort’ vereist, aldus Emily Rapp. Naar de taaie fabeldieren met hun uitzonderlijk scherpe blik en magische kracht introduceert ze de ‘drakenmoeder’. Dat deed ze eigenlijk eerder al in een opiniestuk in The New York Times als reactie op Strijdlied van de tijgermoeder (2011) van Amy Chua. In dit autobiografische relaas zweert de in de VS geboren dochter van Chinese immigranten bij de strenge Chinese opvoedingsprincipes. IJzeren discipline is het codewoord. Tijgermoeders drillen hun kinderen om ze op topniveau te doen presteren. Wat telt, is een succesvolle toekomst. Voor een drakenmoeder is er daarentegen alleen het hier en nu, waarin ze haar kind de vrijheid geeft om gewoon kind te zijn en het omringt met onvoorwaardelijke liefde.
Dit boek is een zoektocht naar verlichting. Emily Rapp duikt onder in de wereld van reiki, acupunctuur, yoga en zenmeditatie. Ze grijpt terug naar het christelijke geloof, ook al is ze daar geen aanhanger meer van. Ze stort zich op de literatuur en koppelt haar eigen inzichten aan wat ze leest bij onder meer C.S. Lewis, Mary Shelley, Simone Weil, Václav Havel. In die scheppingsdaad vindt ze veel steun, zowel op emotioneel als op artistiek vlak.
Niemand zal twijfelen aan de hartverscheurende pijn waaruit deze rouwmemoires zijn ontstaan. Maar om diep te raken, is het leed met te veel loze woorden omzwachteld. En om echt betekenisvol te zijn voor anderen, is dit verslag te zelftherapeutisch. Al studeerde Emily Rapp literatuurgeschiedenis en doceert ze creatief schrijven, van literaire stilering is er amper sprake in Het roerloze punt van de wentelende wereld, een draak van een titel waarin weinig doorschemert van de spiritualiteit uit T.S. Eliots gedicht waaraan hij is ontleend.


Emily Rapp, Het roerloze punt van de wentelende wereld, Nijgh en Van Ditmar Amsterdam, 2014, 271 p., € 19,99. ISBN 9789038898674. Vert. van: The still point of the turning world door Corine Kisling. Distributie: WPG Uitgevers

Oorspronkelijk verschenen in de Leeswolf 2014

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri