Nederlands proza

BOEKEN NR. 3, MAART 2017

Bart Chabot: Easy Street

door Henk Van Viegen

Miriam Bryant, Randy Newman, The walking dead e.a., allemaal bezingen ze easy street. We weten niet zeker welk nummer Chabot in gedachten had (Bryant is het directst, Newman het meest sarcastisch), maar dat het hier een gevalletje dubbelzinnigheid is, dat staat als een paal boven water. Easy street, een plek waar zorgeloosheid heerst. In de straat van het hoofdpersonage Linda, heerste die er ooit zeker ook. Op het reisje naar Noorwegen, hoewel even verpest door de onvermijdelijke ruzie in de file, lijkt niets het huwelijk van Linda en John in de weg te gaan staan. Maar waarom zegt Linda dan:    
‘…dat ik nu pas voorzichtig begin te geloven dat je altijd bij me zal blijven. Daar heb ik dan twaalf jaar voor nodig gehad….?’  
 
Uiteraard, omdat slechts enkele pagina’s verderop blijkt dat die John de bekende overspelige schuinsmarcheerder is. Niet een, maar twee minnaressen houdt hij erop na, en ook in de vriendinnenkring van Linda (hemeltergend saai beschreven in landerige gesprekken op terrasje in het verder zo fijn opgevoerde decor van Den Haag en Scheveningen), weten ze wat voor man hij is.  
 
Daarna sukkelt Linda van slecht naar erger. Ze verliest de grip op haar 12-jarige zoon Tommy, kiest een foute vriend, werkt in een tentje waarvan de eigenaar op het punt staat de boel te verkopen. In huis gebeuren allerlei rare dingen. De kraan drupt zomaar inenen, de paracetamol is weg of het flesje oogdruppels, een deur staat onverklaarbaar open of zit niet op slot, je kunt het zo gek niet bedenken! Ook in gesprekken met het saaiste burenstel van de eeuw worden kleine bedreiginkjes ingebouwd, de man stuurt haar zelfs naar het kerkhof om ‘zichzelf’ te zien. Aan de overkant van de straat staat soms een man naar het huis te staren (net als in Noorwegen, overigens, een man aan de overkant van het water). Soms lijkt het gordijn te bewegen.
 
Het is zo langzamerhand wel duidelijk. We bevinden ons in de zogenaamde literaire thriller, een genre dat in Nederland is uitgevonden en dat een stortvloed aan vrij (meestal te) dikke romans heeft opgeleverd met een heleboel nadruk op het betekenisvolle gewone. Vaak wordt dat betekenisvolle ook nog eens vet aangeduid: wat deed die man daar aan de overkant? Er staan wel honderd van dit soort zinnetjes in Chabots roman. Natuurlijk niet voor niets, twee pagina’s voor het eind klopt de dood dan eindelijk aan de deur in de vorm van een paar koplampen. En het blijft niet bij kloppen.
 
Dat het boek zo tegenvalt, komt ook door voor- en achterplat, titel en motto. Die scheppen torenhoge verwachtingen. Je kunt het niet fijner wensen. Het omslagbeeld en de foto van de auteur zijn dan ook van Anton Corbijn, hartsvriend van de auteur. Fraaie, smaller wordende weg door het duister op de voorkant; prachtig, dynamisch op het strand weglopende Chabot op de achterkant. De titel voelt snel en hoort bij de rocky uitstraling van Chabot. Het motto is van Nobelprijs-winnaar Bob Dylan, ‘Whichever way I go, I always end up in one place: on Lonely Avenue’. Het past mooi bij het verhaal en reageert alvast op de titel.
 
Ook de achterplatschrijver/ster is in vorm: ‘…speels en oergeestig, maar ook een duistere pageturner van jewelste, een chabotiaanse roman in de traditie van de Murder Ballad.’

Maar wat een chabotiaanse roman is, kunnen we nog helemaal niet weten, want dit is nog maar de tweede (na het geprezen Triggerhappy). Over speels, oergeestig en pageturner hebben we het (nog) maar niet. Murder ballad klopt wel weer aardig: lange ballade over een al dan niet mythische moord. Helaas ontbreekt een van de leukste onderdelen daarvan: het slot waarin we de moordenaar in de gevangenis of aan het koord ‘zien’, of op de vlucht. En ook een oproep niet het gedrag van de moordenaar te kopiëren; dat zou speels of misschien wel oergeestig geweest zijn!
 
Amsterdam : De Bezige Bij 2016, 331 p. ISBN 9789023498414 

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri