Wanneer journaliste Laura ‘Lo’ Blacklock in het
midden van de nacht wakker wordt, staat ze oog in oog met een inbreker. Behalve
een blauw oog omdat de inbreker de deur van Lo’s slaapkamer letterlijk in haar
gezicht dichtsmijt, houdt Lo er geen fysieke schade aan over.
Maar mentaal is
er iets in haar geknakt, ze voelt zich thuis in Londen niet meer veilig en
maakt ruzie met haar vriend Judah. Deze ruzie is nog niet bijgelegd wanneer Lo
voor haar werk een persreisje aan boord van het luxueuze cruiseschip Aurora Borealis
moet maken. De trip start in Hull en zal een adembenemende blik geven op de
Noorse fjorden.
Het is haar kans om promotie te maken en Lo wil
de gelegenheid aangrijpen om een knaller van een artikel af te leveren. Maar de
inbraak heeft zijn sporen nagelaten en zelfs op het schip voelt Lo zich nergens
veilig. Tijdens een alweer slapeloze nacht hoort Lo plots dat er iets groots
overboord wordt gegooid in de kajuit naast haar. Ze stormt haar balkon op en
ziet op de reling een bloedspoor.
In paniek trommelt ze het veiligheidsteam op,
maar deze kunnen niets vinden. Het lijkt erop dat alle sporen zijn uitgewist en
door de nasleep van de inbraak en Lo’s overmatige drankgebruik aan boord, lijkt
niemand van de crew en haar medepassagiers haar te geloven. Lo gaat dan maar
zelf op zoek naar de waarheid.
Met In
een donker donker bos debuteerde Ruth Ware vorig jaar meteen met een
knaller. De verwachtingen waren dus behoorlijk hoog gespannen tijdens het lezen
van De vrouw in suite 10 en tot
tweederde in het boek lost de schrijfster deze verwachtingen volledig in. Het
eerste deel van het boek biedt immers nagelbijtende spanning aan boord van de
claustrofobische setting van een cruiseschip. Door de inbraak bij haar
hoofdpersonage laat Ware ook de piste open dat Lo zich alles inbeeldt vanwege
een posttraumatisch stresssyndroom.
Lo beweegt zich wantrouwend van de ene kant
van het schip naar de andere, niet wetende wie ze moet vertrouwen, terwijl alle
passagiers wel een motief lijken te hebben, het roept vergelijkingen op aan Murder on the Orient Express van Agatha
Christie. Maar de ontknoping doet helemaal niet denken
aan Christie want daar gaat Ware behoorlijk de mist in met een vergezocht en onlogisch
einde. Eens je weet hoe de vork in de steel zit, zakt het boek als een pudding
in elkaar en blijf je nadien fronsend achter bij zo’n bizar einde.
Ruth Ware: De vrouw in suite 10, Luitingh-Sijthoff Amsterdam, 2017, 346p. ISBN 9789024574681. Vertaling van The Woman in Cabin 10 door Hanneke van Soest. Distributie: VBK België
deze pagina printen of opslaan