De naar Australië uitgeweken Britse Jane
Harper debuteerde met De droogte, een
sterk geschreven en spannend verhaal rond federaal agent Aaron Falk. Ook in Wildernis mag Falk opdraven, deze keer
om een vermiste vrouw te zoeken. Harpers tweede boek heeft opnieuw een
verzorgde, filmische schrijfstijl, maar het boek is minder beklijvend dan haar
debuut.
Vijf
vrouwen beginnen met gemengde gevoelens aan een tocht in het Australische
Giralanggebergte. De vijf werken allemaal bij boekhoudfirma BaileyTennants en
hun directie vindt dit een ideaal uitje om de teamgeest te versterken. Zo
vertrekken Jill Bailey, Alice Russell, Lauren Shaw en de eeneiige tweeling Bree
en Beth MacKenzie op een regenachtige morgen met een rugzak en een kaart voor
een drie dagen durende tocht door de wildernis. Naast de vrouwenploeg is er ook
een mannenploeg die een ander traject aflegt.
De eerste kampplaats wordt vrij
makkelijk gevonden, maar tijdens de tweede dag dwalen de vrouwen van het pad af
en langzaamaan dringt het tot hen door dat ze verdwaald zijn. Wanneer ze in het
bos een afgelegen, vervallen hut vinden, ontstaat er een heftige discussie en
laaien de emoties hoog op. Alice wil verder trekken op zoek naar de grote weg,
de anderen wachten liever in de hut tot de hulpdiensten hen vinden.
Na een woelige nacht
blijkt dat Alice verdwenen is, de andere vrouwen raken uiteindelijk uit de
wildernis, maar van Alice is er geen enkel spoor. Aaron Falk en zijn partner
Carmen Cooper trekken naar de startplaats van de tocht om uit te zoeken wat er
met Alice Russell gebeurd is. Falk heeft ook persoonlijke motieven om Alice te
vinden, zij was immers zijn klokkenluider in een onderzoek naar fiscale fraude
bij BaileyTennants.
Jane Harper beschrijft de beklemmende sfeer tijdens de wandeltocht op een
erg accurate manier. Je zit in het zog van de vijf vrouwen en voelt hun
aanvankelijke vertrouwen stilaan omslaan in paniek. De sfeer die eerst een
beetje onwennig is, de collega’s kennen elkaar niet zo goed omdat ze op
verschillende afdelingen werken, evolueert naar een soort verbondenheid en
daarna naar blinde paniek als ze merken dat ze verdwaald zijn. Knap hoe Harper dit
proces naar de lezer weet over te brengen.
Wildernis spreekt minder aan dan De droogte. Dat komt misschien omdat de vijf vrouwen allemaal wel
iets te verbergen hebben en zich in de loop van het verhaal allemaal van hun
minst sympathieke kant laten zien. In Wildernis
staat Aaron Falk ook iets minder in de spotlight dan in Harpers vorige boek.
Hier is hij enkel de speurder die een vermiste vrouw moet terugvinden en minder
het centrale personage dat worstelt met zijn verleden. De vijf vrouwen zijn aan
het begin van het boek ook moeilijk uit elkaar te houden. Dat geldt vooral voor
de tweeling Bree en Beth, even je aandacht erbij houden is geen slecht idee.
Wildernis is zeker geen slecht boek,
Harper schrijft snel en je wil weten wat er nu precies gebeurd is. De
hoofdstukken over de tocht in de verleden tijd, wisselen af met de speurtocht
van Falk en Cooper in het heden. De spanningsboog kent geen enkel dipje, maar
de ontknoping is een beetje flauw en onbevredigend omdat bepaalde verhaallijnen
die Harper gedurende het boek aanhaalde, niet worden afgerond.
Jane Harper: Wildernis, Bruna, Amsterdam 2018, 369 p. ISBN
9789400509740. Vertaling van Force of nature door Catalien en Willem van
Paassen. Distributie Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan