Nederlands proza

Wouter Godijn : De dood van een auteur die een beetje op Wouter Godijn lijkt

door Jooris Van Hulle

Nadat hij in 1997 debuteerde met de roman Witte tongen (Contact) koos Wouter Godijn nadien voor de poëzie. Met het boek met de ellenlange titel De dood van een auteur die een beetje op Wouter Godijn lijkt keert hij terug naar het proza. In ingevoegde tussenstukken wordt beschreven hoe een auteur die met de letter J wordt aangeduid en zich meer dan eens associeert met de schrijver Wouter Godijn zelf, in comateuze toestand een aantal overpeinzingen aan zich laat passeren over het schrijven en over de manier waarop de kritiek romans ervaart en bespreekt. Godijn brengt daarmee vijf verhalen bijeen waarin, zoals het luidt in een ervan, "de toekomst en het verleden, en ook werkelijkheid en mogelijkheid, zich voortdurend leken te vermengen." 
 
Binnen deze bizarre context slaagt Godijn erin telkens een soort afgerond levensverhaal te brengen. Dat van een zekere John bv., die als soldaat de oorlog in een Arabisch land meemaakt, daar getuige is van de weerzinwekkende manier waarop een gevangengenomen terroriste wordt verminkt en dit beeld voor altijd met zich zal meedragen, ook al lijkt het erop dat zijn leven met o.a. een gelukkig huwelijk en de geboorte van zijn zoontje, rimpelloos verloopt. In 'De lichtgever' wordt het verhaal verteld van een man die letterlijk licht uitstraalt en ook figuurlijk scheppend met de taal gaat werken en zo licht weet uit te dragen. Een vrouw die verliefd wordt op een hond, in wie ze haar overleden man meent terug te vinden, brengt Godijn naar het lange verhaal over een man die zijn depressieve moeder gaat bijstaan. Hier is Godijn op zijn best en zijn sterkst, wanneer hij de uitzichtloosheid beschrijft van de relatie tussen de ouders van de man. Zelf slaagt die man er alleen in te ontsnappen in de roes van de joints die hij iedere avond stiekem rookt. Een roes die hem tot het goddelijke brengt en hem ervan overtuigt dat hij een overwinning heeft behaald, ook al moet hij daarvoor zijn relatie opgeven.  
 
Alles wordt afgerond in een zeer sterk symbolisch geladen slotverhaal waarin een ik optreedt in de gedaante van een boom (iets wat doet terugdenken aan het klassieke verhaal van Philemon en Baucis), met als grondidee dat het volmaakte alleen kan bestaan dankzij de gratie van het onvolmaakte. Aan het slot van zijn lectuur blijft de lezer wat verweesd achter, met het gevoel dat de verhalen hier op de loop zijn gegaan met de auteur.  
 
Wouter Godijn: De dood van een auteur die een beetje op Wouter Godijn lijkt, Contact, Amsterdam 2007, 191 p. ISBN 9789025406684. Distributie VBK Uitgevers
 
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswolf 2007 

deze pagina printen of opslaan