Deze roman maakt deel uit van wat een
literair vierluik moet vormen rond de motieven 'boeken' en 'Barcelona'. Na het
megasucces van De schaduw van de wind
is het tweede deel in een eerste oplage verschenen van maar liefst 225.000
exemplaren, die overigens al binnen twee maanden verkocht waren. De vraag is of
de hooggespannen verwachtingen van de lezer wel recht worden gedaan in Het spel van de engel.
Hoofdpersonage is ditmaal David
Martín, een generatie ouder dan Daniël Sempere, die we kennen uit Zafóns vorige
roman. Daniël, het jongetje dat werd ingewijd in het geheim van het Kerkhof der
Vergeten Boeken, ziet het levenslicht op de laatste pagina's van dit tweede
deel. Zafón gaat dus niet verder in de tijd, maar borduurt achterwaarts voort op de geschiedenis
van De schaduw van de wind. We
schrijven Barcelona, 1917. De jonge David Martín, afkomstig uit de lage kringen
en met een ongelukkige jeugd achter de rug, werkt als jongste bediende voor een
krant. Van jongs af wordt hij bekoord door boeken. En hij heeft
schrijversaspiraties. Het geluk lacht hem toe, want de chef-redacteur plaatst
zijn verhalen en Davids mecenas Vidal bewerkstelligt dat hij voor een uitgever
aan de slag kan, weliswaar onder een pseudoniem en in het genre van de
stuiversroman, maar toch, zijn leven en vooruitzichten zijn een stuk beter dan
voordien. Dan dient zich een mysterieuze uitgever uit Parijs aan van wie David
de opdracht krijgt om een literaire vorm te geven aan een nieuwe religie van
het kwaad, die de wereld zal veranderen. In ruil daarvoor ontvangt hij een
grote som geld en, wat belangrijker is, de mysterieuze engeldrager verlost
David van een voortschrijdende hersentumor. Als een ware Faust verkoopt David
zijn ziel aan de duivel, en dan begint de ellende. Het boek Lux Aeterna, dat hij uit het Kerkhof der
Vergeten Boeken heeft meegenomen, speelt daarbij een grote rol.
Barcelona, boeken,
spanning, dood en verdoemenis, onmogelijke liefdes, gothic en veel
bovennatuurlijke verschijnselen vormen de ingrediënten van deze roman. Zafón
kán vertellen. Hij weet de sfeer van het oude Barcelona meesterlijk op te
roepen en zet ook enkele personages raak neer. Bovendien leest het in drie
bedrijven opgezette verhaal gemakkelijk weg. Waar De schaduw van de wind echter geloofwaardig blijft en de lezer
blijft boeien, daar haakt Het spel van de
engel af. Gaandeweg wordt het piefpafpoefgehalte hoger, nemen irreële
gebeurtenissen toe en lijken losse eindjes dwangmatig aan elkaar geknoopt te
worden. Wat veelbelovend begint, eindigt in een gekunsteld, veelal voorspelbaar
verhaal dat de intensiteit van De schaduw van de wind mist. Wordt dus
aan de lezersverwachtingen voldaan? Niet echt, daarvoor werpt zijn succesroman
een te lange schaduw op dit tweede deel, waarnaar lang is uitgezien. Hopelijk
vindt in deel drie van Zafóns geplande tetralogie een recuperatie plaats.
Carlos Ruiz
Zafón: Het spel van de engel, Signatuur, Utrecht 2017, 551 p. ISBN
9789056725921. Vertaling van El juego del ángel door Nelleke Geel. Distributie
Standaard Uitgeverij
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswolf
deze pagina printen of opslaan