Willem Thies is ondertussen al aan zijn vierde dichtbundel
toe, maar zijn oeuvre is opvallend consistent. Zijn debuutbundel Toendra, indertijd gepubliceerd in de
belangrijke ‘Sandwich’-reeks van Gerrit Komrij, viel al op door de eigen,
onderkoelde toon. In de gedichten stond geen woord te veel, en het dichterlijke
ik gedroeg zich bijzonder afstandelijk, ook in gedichten die autobiografisch
leken. In de loop der jaren is die toon niet veranderd, maar de ontluisterende
blik van de dichter op de mens en de wereld lijkt in intensiteit enkel
toegenomen. Ook in zijn vierde dichtbundel zijn weinig opbeurende verzen terug
te vinden. Meer mensen dan reddingsvesten
vangt nochtans atypisch aan, met een reeks gedichten waarin een cruciale
relatiecrisis, niet zonder moeite, wordt overwonnen. De partner verschijnt
aanvankelijk als een hinderlijke vreemde en pas gaandeweg wordt de intimiteit
weer hersteld.
Dat euforische happy end is
echter in de andere gedichten ver te zoeken. Hier wemelt het van indringers en
kwaadwillige elementen. Vrijwel alles gaat fout, en opvallend vaak lijkt het
erop alsof de natuur een soort van wrekende kracht is. De schrijfsels worden
letterlijk aangevreten, en uiteindelijk dreigt zelfs de aarde onder te gaan aan
stormen en dieren. Daarenboven valt op hoe vaak Thies zich uitdrukt in termen
die verwijzen naar oorlogsvoering. Omgekeerd kiest hij in een reeks gedichten
over de Eerste Wereldoorlog doelbewust voor de omgekeerde aanpak, door van de
soldaten als het ware een zee buiten haar bedding te maken. Op die manier
ontstaat een intrigerende, hoogst complexe relatie tussen de mens en de hem
omringende wereld. De paradijselijke harmonie, die zowat het sluitstuk vormt
van veel klassieke dichters, heeft hier echter resoluut plaats gemaakt voor een
unheimliche sfeer.
Het resultaat is een poëzie die de lezer als het ware buitensluit. Net
als het dichterlijke ik lijkt hij overgeleverd aan een universum waarin hij slechts
een marginale plaats bekleedt. In die zin past het werk van Thies in een
ruimere culturele visie die veel sterker ecologisch en breed-historisch denkt.
Zelfs de menselijke soort is daarbinnen niet meer dan een verwaarloosbaar
detail. Thies overmeestert niet alleen de lezer door zijn bijzonder sterke
beelden en zijn feilloos ritmisch gevoel, hij zet de lezer ook tot nadenken
over de grote problemen van deze tijd. Dat maakt hem extra tot een waardevol
dichter.
Amsterdam
: Podium, 2015, 53
p. ISBN 9789057597435
deze pagina printen of opslaan