In het veertiende
deel van de Women’s Murder Club-serie komen de leden van de club ondanks hun drukke
leven nog regelmatig samen. Wanneer ze de verjaardag van Claire vieren, wordt
Lindsay Boxer weggeroepen voor een dringende zaak. Een vrouw werd doodgestoken
op straat, ze is niet beroofd en werd nooit bedreigd. Het gebeurde midden in
een menigte en toch worden er geen getuigen gevonden. Er is ook geen DNA of
huidcellen onder de vingernagels. Opdat Lindsay zich kan concentreren op een
andere zaak, gaat haar man, Joe Molinari zich hiermee bezighouden. Hij werkte
als beveiligingsexpert voor grote bedrijven en ministeries, maar werd ontslagen.
Het leven als huisman is voor hem echter niet uitdagend genoeg. Vrij snel
ontdekt hij dat er de vorige jaren gelijkaardige moorden hebben plaatsgevonden,
steeds op Claire’s verjaardag en geen enkele werd opgelost.
Lindsay concentreert zich intussen volledig op een gewelddadige
roofoverval. Een kluis met 60.000 dollar wordt leeggehaald en de eigenaar wordt
doodgeschoten door gemaskerde mannen die zich voordoen als agenten van de San
Francisco Police Department. De windbrekers (een windbreker is een marineblauw
jack met op de voor- en achterkant in witte letters SFDP) zoals ze snel worden
genoemd, laten het niet bij deze ene overval. Steeds zoeken ze een zaak uit met
een gevulde kassa en weinig beveiliging. Ze zijn goed georganiseerd en
gedisciplineerd, en gebruiken ontraceerbare wapens. Lindsay focust in haar
onderzoek op ontevreden agenten die waren gedegradeerd, ontslagen of
vastgeroeste, uitzichtloze carrières hadden.
Yuko, die voor het OM werkte, gaat solliciteren bij the
Defence Leage. Ze vindt het onrechtvaardig dat mensen met geld een betere
verdediging krijgen dan die zonder. Ze vertegenwoordigt de familie van een
jongeman met een laag IQ wiens burgerrechten geschonden werden, en die in de
gevangenis werd vermoord. In de rechtzaal komt ze tegenover haar vorige baas te
staan. Man achter de schermen van zowel Lindsay’s en Yuko’s zaak is Kingfisher,
een beruchte drugsbaron en meedogenloze psychopaat. Niemand weet hoe hij eruit
ziet maar één ding is duidelijk: ook in het vijftiende deel zal hij meespelen.
Zoals steeds
werkt James Patterson met verschillende verhaallijnen die alle spectaculair
beginnen maar in de loop van het boek verwateren. Het verhaal van de
seriemoordenaar op Claire’s verjaardag bijvoorbeeld, wordt ondergeschikt aan
Yuko’s zaak en die van de windbrekersovervallers. Spijtig want hier zat stof in
voor een volledig boek. De veertiende
leugen is opgedeeld in 104 korte hoofdstukken -- vaste prik bij Patterson. Ook
nu weer is de bijdrage van co-auteur Maxine Paetro onduidelijk. En zoals steeds
missen de personages diepgang. Maar waarom morrelen aan een formule die
wereldwijd aanslaat? Patterson is de meest verkochte thrillerauteur van zijn
generatie met meer dan 100 miljoen verkochte boeken.
Amsterdam : Cargo 2015, 319 p. Vert.
van: 14th deadly sin door Waldemar Noë. ISBN 9789023496236
deze pagina printen of opslaan