Misdaad
BOEKEN NR. 10, NOVEMBER 2019
Walter Damen, Hilde Vandermeeren: Bodemloos
door Jooris van Hulle
Bij advocatenkantoor Fontes
& Associados in Lissabon wacht Kirsten Hartogs een veelbelovende carrière.
Zelf droomt ze ervan ooit als vennoot toe te treden tot het consortium dat
geleid wordt door Pedro Fontes. Binnen deze context, die door het schrijversduo
Damen & Vandermeeren al duidelijk werd uitgetekend in Rusteloos, het eerste deel van wat uiteindelijk een trilogie moet worden,
worden de lijnen van Kirstens verdere loopbaan uitgezet in Bodemloos.
Is het verschroeiende ambitie
die haar er uiteindelijk toe doet besluiten haar eigen weg te gaan als
strafpleiter als een vermeende seriemoordenaar een beroep doet op haar om zijn
verdediging op zich te nemen? Damen & Vandermeeren maken er zich niet zo
maar van af. Wat Kirsten zichzelf afvraagt, speelt ook mee in de manier waarop
de lezer haar beslissing (mee) beoordeelt. Speelt hier, tot op zekere hoogte
althans, een sluimerend trauma mee na de dood van haar vader, een beloftevolle
profvoetballer bij Benfica? Wil zij zich absoluut bewijzen als advocate omdat
die stap in haar beroepskeuze haar eerder werd afgeraden? Zonder al te
nadrukkelijk te psychologiseren, worden emotionele drijfveren afgewogen tegen
rationele argumenten, waarbij uiteraard meespeelt dat Kirsten door de
verdediging op zich te nemen van de verdachte in een dubbele, nadien zelfs
driedubbele moordzaak, nogal wat uitgelezen kansen lijkt te vergooien.
Het verhaal focust op
de figuur van Alex Barbosa, die als hoofdverdachte van de moord op een
alleenstaande moeder van een autistisch jongetje, een niet te ontkennen
bewijslast tegen zich heeft. Alleen, hij blijft beweren dat hij zich niets
herinnert. Of zijn amnesie echt is of geveinsd is de vraag die Kirsten, en met
haar de lezer, steeds bezig blijft houden. En als hij dan toch echt de
moordenaar is voor wie iedereen hem houdt, zijn er dan motieven te duiden die
deels zouden kunnen verklaren waarom hij de weg van de misdaad is opgegaan?
En wat ten slotte met een zekere Bertelet? Onder die valse
naam blijft de moordenaar-uit-Vlaanderen – zijn verhaal werd reeds breed
uitgewerkt in Rusteloos – Kirsten op het spoor. Wat hij haar – ik mag
hier niet verklappen in welke omstandigheden dit gebeurt – op zeker moment voor
de voeten gooit, opent de weg naar het slotdeel van de trilogie dat
‘Meedogenloos’ moet heten: ‘Ik blijf je volgen’. Dat dit slotdeel de lezer weer
naar Vlaanderen zal voeren, wordt aan het slot zonder omwegen gesuggereerd.
Net als in het
eerste deel is in Bodemloos ten
slotte een niet onbelangrijke rol weggelegd voor onderzoeksjournalist Miguel,
die het op zijn krant moeilijk krijgt nu een protegé van de hoofdredacteur met
de vetste en mooiste scoops gaat lopen. Het geeft het schrijversduo uiteraard
weer de gelegenheid stil te staan bij de rol van de media en de manier waarop
die een verdachte direct aan het kruis nagelen, daarin blindelings gevolgd door
de publieke opinie. Met de deontologie van het beroep wordt allerminst rekening
gehouden: ‘Dit zijn sterke beelden,’ zei de chef. ‘Ze geven exact weer wat onze
lezers willen zien.’
Bodemloos is een aan de
perfectie grenzend voorbeeld van wat een thriller moet zijn: een
spanningsopbouw die de lezer geen moment verpozing gunt, een bijzonder
ingenieus in elkaar gezet verhaal, met cursieve deelteksten die pas aan het
slot van de roman volledig kunnen worden begrepen, en daarnaast een schijnbaar
achteloos gebruik van flashbacks en cliffhangers. Bodemloos verdient een
oplage om u tegen te zeggen.
Walter Damen, Hilde Vandermeeren: Bodemloos, Van Halewyck, Kalmthout
2019, 325 p. ISBN 9789461319395. Distributie Pelckmans Uitgevers
deze pagina printen of opslaan