Wanneer Ewan Holt sterft, erft zijn dertigjarige dochter Maggie
het statige landhuis Baneberry Hall in Bartleby, Vermont. Tot haar verrassing
want ze wist niet dat haar vader het negentiende-eeuwse huis nog in zijn bezit
had. Vijfentwintig jaar geleden verhuisden de Holts naar Baneberry Hall, het
huis waarop Ewan op slag verliefd was geworden. Amper twintig dagen later
verliet het gezin het huis echter halsoverkop na een reeks bizarre,
traumatische gebeurtenissen. Ewan Holt schreef hierover de bestseller ‘Huis der
verschrikkingen’ waarin hij schrijft dat er geesten in Baneberry Hall wonen.
Dit huis, dat
inmiddels vijfentwintig jaar leeg staat, komt dus in handen van Maggie, die
toevallig oude huizen opknapt als hoofdberoep. Maggie ziet de erfenis niet
alleen als een uitstekende reden om uit te zoeken wat er vijfentwintig jaar
geleden nu echt gebeurde in Baneberry Hall, maar ook als een buitenkans om het
oude landhuis op te knappen en door te verkopen. Van zodra ze echter één voet
in het huis zet, begint ze zich af te vragen of er toch geen waarheid schuilt
in haar vaders boek. Het huis gedraagt zich vreemd – een oude platenspeler
begint in het midden van de nacht te spelen of een oude teddybeer duikt plots
op – en hoewel Maggie niet in geesten gelooft, kan het haast niet anders of
iets of iemand in Baneberry Hall wil niet dat ze er rondsnuffelt.
Het moet zijn dat de
Amerikaanse schrijver Riley Sager iets heeft met gebouwen. In zijn vorige boek Sluit
alle deuren speelde het majestueuze appartementsblok Bartholomew in New
York een centrale rol en nu is er het negentiende-eeuwse landhuis Baneberry
Hall. Met zijn duistere geschiedenis, afgelegen ligging, donkere kamers,
krakende trappen of geheime doorgangen leent Baneberry Hall zich uitstekend als
spookhuis met een reputatie. Maar zowel de lezer als Maggie Holt beseffen dat spookhuizen
niet bestaan, en dat een krakkemikkige elektriciteitsvoorziening, gebrekkige
infrastructuur of blootstelling aan de natuurelementen veel logischere
verklaringen zijn voor sommige gebeurtenissen in Baneberry Hall.
De schrijver laat de
lezer lang in het ongewisse over de ware toedracht. Samen met Maggie Holt word
je heen en weer geslingerd tussen logische verklaringen of bovennatuurlijke
elementen. Passages uit het boek van Ewan Holt worden afgewisseld met passages
in het heden. Hierdoor valt Sager af en toe wel in herhaling, vooral in het
eerste gedeelte, wanneer Maggie dingen meemaakt die haar vader in het vorige
hoofdstuk vijfentwintig jaar geleden ook meemaakte.
Halverwege het boek drijft Sager
echter het tempo en de spanning op en komt het verhaal echt goed op dreef. Op
het einde weet Sager er zelfs nog een geloofwaardige ontknoping uit te puren. Voor
het donker thuis zal zeker in de smaak vallen bij lezers die houden van een
griezelige sfeer en verhalen met een mogelijks bovennatuurlijk tintje. De
strakke schrijfstijl met korte hoofdstukken geeft het boek ook nog eens extra
vaart.
Riley Sager: Voor het donker thuis, Ambo/Anthos,
Amsterdam 2021, 395 p. Vertaling van Home
Before Dark door Roelof
Posthuma. ISBN 9789026353062. Distributie: VBK België
deze pagina printen of opslaan