Vertaald proza

BOEKEN NR. 9, NOVEMBER 2021

Paolo Cognetti: Het geluk van de wolf

door Inge Lanslots

‘Hij kwam in een dal, vond daar misschien wel een overvloed aan wild, en toch belette iets hem om er echt te blijven: op een gegeven moment liet hij al die lekkernijen voor wat ze waren en ging ergens anders op zoek naar geluk. Altijd weer nieuwe bossen, altijd de volgende bergkam over, achter de geur van een vrouwtje aan, of het gehuil van een roedel, of iets onbestemds, met medeneming van het lied uit een jongere wereld, zoals Jack London schreef. Hoe dan ook, Fausto was er het type niet naar om te zwelgen in zelfmedelijden. […] Hij trok zijn wandelschoenen aan en ging op pad, de bergen in.’

Zo rondt Paolo Cognetti het laatste hoofdstuk én voorlaatste deel van zijn zesde roman af. Uit bovenstaand citaat kan je als potentiële lezer afleiden dat in Het geluk van de wolf de natuur en de Alpen weer heel centraal staan. In interviews benadrukt de auteur dat de bergbewoners hun habitat nooit in die algemene termen beschrijven – de weidsheid van het landschap is gewoon een evidentie. Ze hebben het over specifieke delen, zoals de ‘baita’ (berghut) op die bergflank of de desbetreffende naam ervan. Een bos is ook niet een som van bomen, maar van een specifieke soort, zoals de lariks, Cognetti’s lievelingsboom, én titel van dat voorlaatste hoofdstuk.

In Het geluk van de wolf benadrukt Cognetti ook opnieuw hoe de mens de Alpenstreek naar zijn hand heeft willen zetten maar dat hij ook wel begrijpt dat de voor de natuur verwoestende ski-oorden niet zomaar zullen verdwijnen. Bergbewoners moeten ook ‘over-winteren’. Fauna en flora palmen echter hun territorium langzaam weer in, vaak wat geholpen door bewoners die zich hiervoor bewust engageren. Getuige de aanwezigheid van de wolf, waarvan Cognetti’s alter ego, Fausto, alleen maar sporen vindt.

Die Fausto is, net zoals de vertellers in Cognetti’s vorige romans, een aspirant-schrijver die zijn teksten toevertrouwt aan schriftjes, een praktijk die de auteur zelf ook hanteert wanneer hij in Valle d’Aosta verblijft – in de winterperiode werkt Cognetti gedisciplineerd aan zijn computer, in zijn woonst in de periferie van Milaan. In Het geluk van de wolf legt Fausto overigens een ruwe versie van zijn ‘roman’ voor aan Silvia, een aspirant-artieste, die net zoals Fausto op zoek is naar zichzelf en als bij toeval in Fontana Fredda is aanbeland, net zoals die jonge wolf uit het citaat. De veertigjarige Fausto werkt als kok in een hotel, de veertien jaar jongere Silvia is er serveerster. Tussen die twee bloeit voorzichtig een romance op, die door hun beider zoektocht onzeker blijft. Silvia’s parcours duwt haar verder de bergen in om haar dan weer naar Milaan te brengen waar ze haar zieke vader zal bijstaan. Fausto blijft weifelend hangen in Fontana Fredda, maar besluit dan het hotel waar hij als kok werkt over te nemen. Die uitdaging biedt Fausto een kader, maar tegelijkertijd beseft de veertiger dat leven in de bergen altijd onzekerheid met zich meebrengt. Bergen doen je daarenboven (weg)dromen.

Als lezer ga je graag mee in de beschrijvingen die steevast refereren aan Cognetti’s voorbeelden, zoals de eerder geciteerde Jack London maar ook Mario Rigoni Stern. Die laatste is volgens Cognetti Italiës enige tegenhanger van die Amerikaanse auteurs die hem als verteller gevormd hebben. In Het geluk van de wolf zal je echter ook nieuwe referenties vinden die in de loop van het verhaal duidelijk worden. Ook die verwijzen naar avonturen en het verkennen van nieuwe, vaak onherbergzame oorden. Opvallend aan Cognetti’s nieuwe roman is wel dat de auteur veel meer inzoomt op de andere bergbewoners. Hun verhalen verstrengelen zich met die van Fausto en Silvia. Cognetti, die eerder dit jaar ook al te zien was in Dario Acocella’s film Sogni di Grande Nord, een literaire reis die hem van de Alpen naar Alaska voert, zoekt nieuwe wegen op om zich te meten met zijn illustere voorbeelden…

Paolo Cognetti: Het geluk van de wolf, De Bezige Bij, Amsterdam,2021, 204 p. ISBN 9789403149011. Vertaling van La felicità del lupo door Yond Boeke en Patty Krone

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri