Misdaad
BOEKEN NR. 7, SEPTEMBER 2022
Fran Dorricott: De vuurtoren
door Karen Vandyck
Zes vrienden trekken voor een ontspannen weekendje naar
het onbewoonde Schotse eiland Ora. Daar wacht hen een bijzondere logeerplek,
namelijk een oude vuurtoren die door de huidige eigenaars is gerenoveerd tot
vakantiewoning. Het is drie jaar geleden dat de studievrienden nog eens echt
met zijn allen op stap zijn geweest. Het tripje hebben ze te danken aan Kira
die voor een tijdschrift in Londen werkt en een reportage zal maken van deze
bijzondere overnachtingsplaats. Vol goede moed komen de zes aan wal. Naast Kira
zijn dit haar ex Lucas met zijn nieuwe vriendin Genevieve, James en het koppel
Jess en Moira dat voor de eerste keer sinds ze ouders zijn geworden samen weg
zijn.
Na een eerste
verkenning van de vuurtoren en het bijbehorende aparte gebouw met de
slaapkamers, trekken de vrienden voor een avondlijke wandeling naar het strand
waar ze een vuurtje willen maken. Ze zijn echter de lucifers vergeten waarop
James terug gaat naar de vuurtoren, maar hij keert niet terug naar het strand.
De andere vijf zijn bezorgd, het pad naast de kliffen is immers gevaarlijk en
bovendien begint het ook nog te regenen. Een helse nacht zoeken levert niets
op, tot ze terug bij de vuurtoren aankomen en James daar aan de grote tafel
zit. Hij is echter vaag over waar hij geweest is, en de volgende dagen gedraagt
hij zich afstandelijk en afwijzend. Bovendien raken er spullen kwijt en lopen
de spanningen in de groep steeds hoger op. Wat een ontspannend uitje moest
worden, ontaardt al snel in een zenuwachtig en verwijtend onderonsje.
De Britse Fran
Dorricott is boekverkoper en volgde een cursus creatief schrijven aan de
universiteit. De vuurtoren is niet haar eerste boek, maar wel het eerste
dat naar het Nederlands is vertaald. In haar dankwoord schrijft Dorricott: ‘Voor
mijn familie, omdat ze allemaal deden alsof ze verbaasd waren toen ik zei dat
ik een griezelverhaal over een eiland ging schrijven.’ En dat is precies wat De
vuurtoren is: een griezelverhaal op een duistere, afgelegen locatie. Zoals
dat in een standaardgriezelverhaal gebeurt, houdt ook Dorricott haar lezers
lang in het ongewisse wat er precies aan de hand is op Ora. Is James gek
geworden? Heeft hij iets gezien? Is er nog iemand op het onbewoonde eiland? Zit
er in de spookverhalen die Genevieve vertelde, een kern van waarheid?
We leren de
personages kennen als zes gegoede dertigers van wie de meesten elkaar al kennen
sinds hun studententijd. Enkel Genevieve en Moira zijn er later bijgekomen toen
ze een relatie kregen met respectievelijk Lucas en Jess. Beiden zijn aanvaard
door de groep, maar voelen zich soms toch ook nog buitenstaanders. Door hun
drukke jobs en het ouderschap zijn de vrienden elkaar een beetje uit het oog
verloren, maar ze hervallen al snel in hun gebruikelijke patronen van vroeger.
Dorricott heeft er voor gekozen om geen van alle personages echt sympathiek te
maken. Elk van hen heeft wel een karaktertrek die hen minder geliefd maakt.
Het verhaal
wordt verteld vanuit drie standpunten. Ten eerste is er Kira, de organisator
van het weekendje en diegene die zich verantwoordelijk voelt voor de groep. Dan
is er Genevieve die er laatst is bijgekomen en zich nog niet helemaal
geïntegreerd voelt. En ten slotte is er Moira, de nuchtere van de bende, die
steeds een logisch antwoord heeft. Afwisselend zien we de gebeurtenissen door
hun ogen en dit procedé werkt in De vuurtoren. Het hangt er immers vanaf
wie de verteller is hoe een gebeurtenis geïnterpreteerd wordt. Fran Dorricott
heeft een aangename schrijfstijl die vlot leest en de sfeer rond de afgelegen
vuurtoren goed weergeeft. Enkel aan spanning ontbreekt De vuurtoren het.
Het verhaal wordt immers nooit echt spannend en het einde is niet echt heel
verrassend.
Fran Dorricott: De vuurtoren, HarperCollins,
Amsterdam 2022, 317 p. Vertaling van The Lighthouse door Erica Disco. ISBN 9789402709551. Distributie: Agora Books
deze pagina printen of opslaan