10+
- De oorspronkelijke titel, How to Speak
Dolphin, drukt iets preciezer dan de Nederlandse titel uit waar het in dit
verhaal over gaat, namelijk over de manier waarop dolfijnen en mensen met
elkaar communiceren. Velen nemen aan dat deze vorm van communicatie een
positieve invloed zou hebben op bijvoorbeeld het welbevinden van autistische
kinderen. Het autistische kind in Dromen
van dolfijnen is de jonge Adam, het broertje van de ik-figuur: de
twaalfjarige Lily. Over de bijzondere relatie tussen dieren en kinderen met een
fysiek dan wel geestelijk probleem schreef Rorby eerder onder meer The Outside of a Horse en Hurt Go Happy. In het laatste verhaal,
bijvoorbeeld, bloeit een doof meisje helemaal op door haar vriendschap met een
jonge chimpansee.
Lily’s thuissituatie is niet gemakkelijk: haar broertje eist alle
aandacht op van haar stiefvader Don, van de vele verzorgsters die al in dienst
zijn genomen, en van haar zelf. Zo is Adam tijdens zijn driftbuien bijna niet
onder controle te houden. Daarbij komt dat zowel Lily als haar stiefvader nog
rouwen om de dood van Lily’s moeder, die omkwam bij een verkeersongeluk. Lily
staat er behoorlijk alleen voor; op school vindt ze ook niet echt aansluiting
bij leeftijdsgenoten.
Gaandeweg het verhaal krijgt ze
echter steun: ten eerste van de verzorgster Suzanne en ten tweede van haar vriendin
Zoe, die blind is. Beide vrouwen zijn doortastende types, terwijl Lily zichzelf
kenschetst als ‘te schijterig’. Lily heeft de steun nodig om Don ervan te
overtuigen de therapie voor Adam met een jonge dolfijn te laten stoppen: hoewel
ze eerst geloofde in het effect hiervan, komt ze tot het inzicht dat ook het
contact met andersoortige dieren Adam blij kan maken – los van een mogelijk
effect op het spraakvermogen van Adam – en dat hiervoor geen dolfijn moet
worden gebruikt die doodongelukkig is in een afgesloten bassin waar hij alleen
uit wordt gehaald om steeds dezelfde ‘kunstjes’ te vertonen.
In dit toegankelijk geschreven
verhaal worden behoorlijk wat kwesties aan de orde gesteld. Toch wordt het er
niet te zwaar door; er zit ook humor in door het relativerende vermogen van
Lily. De hoofdstukken die niet vanuit Lily zijn geschreven, maar meer vanuit de
jonge dolfijn, waren niet echt nodig. Wat de scheiding van dolfijnenmoeder en -kind
en de dieronvriendelijke omstandigheden
in een pretparksetting met een dier doen, wordt namelijk al volop duidelijk
gemaakt. Het verhaal leest vooral als een goed geschreven psychologisch portret
van een meisje dat ondanks allerlei frustraties zielsveel van haar broertje
houdt en er alles aan doet om hem gelukkiger te maken.
Amsterdam : Leopold
2016, 201 p. Vert. van: How to speak dolphin door Annemarie
de Vries. ISBN
9789025869687
deze pagina printen of opslaan