Peuters en kleuters

Edward van de Vendel, Anton Van Hertbruggen (ill.): Het hondje dat Nino niet had

door Marloes Schrijvers

3+ - De mooi allitererende titel van het boek omvat precies de kern van het verhaal. Nino heeft namelijk een hondje dat alleen in zijn fantasie bestaat en dat alles durft: bij oudoma op schoot, of zomaar in het diepe meer duiken. Het hondje hoort ook alles wat papa aan de telefoon zegt, als hij belt vanuit een ver land. Maar op een dag is het fantasiehondje plots verdwenen, want Nino heeft een écht hondje gekregen. Durft, doet en begrijpt dat hondje alles net zoals het fantasiehondje dat deed?

Anton Van Hertbruggen en Edward van de Vendel snijden in dit bijzondere verhaal over de helende kracht van fantasie grote thema’s aan als verdriet en eenzaamheid. Van de Vendel heeft zijn sporen ruimschoots verdiend als het gaat om dieren en de emoties die ze kunnen oproepen of verbeelden: denk maar aan Toen kwam Sam en het door Alain Verster prachtig geïllustreerde De duif die niet kon duiken (beide verschenen in 2011). Voor Van Hertbruggen is dit zijn debuut, het is zijn afstudeerproject aan het Sint Lucas in Antwerpen. Hij weet zich direct knap te onderscheiden door donkere aardtinten en dynamische composities — de gestresseerde vader aan de telefoon is bijvoorbeeld omgeven door een beweeglijke troep hyperactieve flamingo’s. De prenten ademen een zucht naar avontuur en escapisme, maar ook een zekere desolate sfeer. De prenten drukken Nino’s eenzaamheid effectief uit, en Van de Vendel komt gelukkig niet in de verleiding om die gevoelens in de tekst te expliciteren.

Het beeld in Het hondje dat Nino niet had vertelt meer dan de tekst. Het fantasiehondje is een potloodschets, contrasterend met de rest van de prent. Ook wanneer Nino het nieuwe hondje krijgt, laat alleen de illustratie zijn wantrouwige houding zien, de tekst vertelt slechts dat het hondje zacht is, ‘en lief. En gehoorzaam. En stout. En klein.’ Aan het slot krijgen de potloodschetsen een nog veel groter aandeel en ook daar beschrijft de tekst zonder te verklaren. De interpretatie is aan de lezer, die ook betekenis mag toekennen aan de wereldbol, het robotje, de vliegtuigjes en de exotische maskers op Nino's slaapkamer. Van de Vendels spaarzame regels bieden alle ruimte om motieven in de beelden te ontdekken en die samen te smeden tot een eigen interpretatie.

Een goed prentenboek bevat naar mijn mening een zekere gelaagdheid, waarbij de diepere lagen zich soms pas onthullen na meerdere lezingen. Dat is bij Het hondje dat Nino niet had zeker het geval. Een dergelijke gelaagdheid brengt bovendien met zich mee dat er voor iedere lezer iets uit te halen valt, of het nu dat mooie verhaal over fantasiedieren is, of ook het verdriet om een afwezige vader en de troost en kracht die een verzonnen wereld kan bieden. Het hondje dat Nino niet had is een mooie toevoeging aan het oeuvre van Edward van de Vendel, en een indrukwekkend debuut van Anton van Hertbruggen. Het boek werd bekroond met een Boekenpauw, een Gulden palet en in 2016 de Deutscher Jugendliteraturpreis.
 
Edward van de Vendel, Anton Van Hertbruggen: Het hondje dat Nino niet had, De Eenhoorn, Wielsbeke 2014, 32 p. ill. ISBN 9789058388414
 
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswelp 2014 

deze pagina printen of opslaan