4+ - Wat een
heerlijk liefdesverhaal. Echt om stil van te worden. Die stilte speelt - hand
in hand met de liefde - een centrale rol in tekst én beeld. Op het voorplat
liggen een pinguïn en een beer in alle rust op een strand. Toch gaat je blik
meteen van de grote beer naar het gezicht van de pinguïn die op een bijzondere
manier naar de beer kijkt. De opgeheven bek, de rode streep daarin, het kleine
blauwe oog en het druppelvormige, gele oor… ze drukken een en al emotie uit.
Beelden leiden
het verhaal in voordat het echt begint: op de binnenkant van de kaft zie je
vanuit vogelperspectief iemand die in een bootje door het blauw roeit; dan
volgt in het midden van een wit blad een donkere wolk met bliksems en daarin
minuscuul hetzelfde roeibootje, een krachtig beeld voor de woelige gevoelens
van de roeier. Op de titelpagina knipt een pinguïn met sjerp, muts en koffer
het licht uit, klaar voor vertrek. Dan begint de tekst, en meteen roept die
spanning op: ‘Pinguïn was al lang onderweg. Al die tijd zeulde hij een koffer,
een lantaarn, en een groot geheim met zich mee.’ Het beeld, met de pinguïn in
een gevaarlijk hellend bootje, versterkt de spanning.
Ook op de volgende dubbele
pagina domineert het wit, wat een gevoel van verlorenheid oproept. Op het
minimalistische beeld is het bootje aangemeerd, maar de pinguïn kijkt achterom,
het liefst wil hij meteen terug naar huis. En weer doet de tekst je in spanning
verder lezen: ‘Hij wist dat alles zou veranderen.’ Die verandering is ook
duidelijk in de volgende prenten die – op een kleine witte rand na – de
volledige pagina beslaan. Verder in het boek wisselen kleine prenten op het
witte blad af met kleinere of grotere kleurenplaten over een dubbele of enkele
pagina.
Het
mag duidelijk zijn dat de vormgeving – verzorgd door Gaudesaboos zelf -
bijzonder doordacht is. Ze bepaalt mee het ritme van het verhaal, waarbij
vooral pagina vullende illustraties voor verstilling zorgen. Kijk maar naar de
twee vrienden die zwijgend en nadenkend naast elkaar zitten in twee strandstoelen,
of die staren naar de sterren vanuit de vuurtoren, of nog Beer die vanuit de
felrode vuurtoren vol verlangen uitkijkt over de zee, een verlangen vanuit een
eenzaamheid die mee opgeroepen wordt door het bijna witte blad met daarop één
zin en enkele grijze meeuwen. Misschien wel het ultieme, verstilde beeld is dat
van de kop van Beer die een traan achterna zwemt in de eindeloze zee, getekend
als een strakke lijn over een dubbele witte pagina.
Tekst en prenten vertellen in
een intense wisselwerking een universeel herkenbaar verhaal. Vol schroom zegt
Pinguïn tegen beer dat hij verliefd op hem is. Daar moet Beer hartelijk om
lachen: ‘Verliefd? Op mij? Dat kan toch niet! Kijk nu zelf. We zijn helemaal
anders.’ Maar pinguïn weet dat liefde je zomaar kan overvallen en geeft niet
meteen op. Hij stelt voor om even bij Beer te blijven logeren, misschien gaan
Beers tenen uiteindelijk toch ook ‘tintelen’. Samen doen ze allerlei leuke
dingen en laat in de nacht delen ze zelfs ‘hun dromen en diepste gedachten’.
‘Maar meestal hadden ze niet veel woorden nodig om elkaar te begrijpen’.
Deze kerngedachte
verbeeldt Gaudesaboos over meerdere prachtige pagina’s zonder woorden: een
krachtige ode aan het liefdevol delen van intense momenten. Omdat Pinguïn het
gevoel heeft dat er niets wezenlijk verandert, besluit hij op een ochtend te
vertrekken. ‘Nu al?’ vraagt Beer. Twee woordjes die alles zeggen. Voor het
eerst voelt Beer zich eenzaam (wat niet hetzelfde is als ‘alleen’): ‘Niets kon
de leegte invullen die Pinguïn had achtergelaten.’ Ook dat gevoel beeldt
Gaudesaboos krachtig uit door in te zoomen op een fotootje van de twee
vrienden. Dan verschuift de focus naar Pinguïn, in wiens lijf de storm weer
opsteekt…
Dit is wat een sterk prentenboek
kan doen: in een intense wisselwerking van pure, intense beelden en woorden een
universeel herkenbaar gevoel verwoorden dat leeftijdsgrenzen overschrijdt. Jong
en oud kan in dit prachtige boek ervaren wat liefde is en hoe liefde voelt,
‘als een storm die door je lijf raast’. Maar ook hoe liefde verschillen kan
overbruggen, hoe ze kan groeien als je je maar open stelt voor de ander, tot je
voelt dat je het gelukkigst bent bij je geliefde. Een zee van liefde is een verhaal als, jawel, een zee waarin je je
kunt laten wiegen door de golvende zinnen of in de warmte waarvan je je zalig
kunt onderdompelen.
Pieter Gaudesaboos: Een zee van
liefde, Lannoo, Tielt 2021, 76 p. : ill. ISBN 9789401477260
deze pagina printen of opslaan