4+ - Het is altijd uitkijken naar een nieuw
boek van de gelauwerde auteur en illustrator Benji Davies. De kleine walvis (2015) werd bekroond tot Prentenboek van het jaar
2017 en ook met ander werk viel hij meermaals in de prijzen. In Oma Vogeltje verkent hij opnieuw de
wereld van Boy uit De kleine walvis,
die deze keer gaat logeren bij zijn oma. Oma woont op alleen op een eiland en
is, ondanks haar kleine gestalte en wandelstok, allesbehalve een fragiel oud
dametje. Boy weet niet goed wat hij van haar moet denken, wat Davies met de
nodige humor in de tekst vat:
‘Ze kookte zeewiersoep en haar tanden bewaarde ze in een
potje.
’s Avonds sliep hij aan haar voeten.
De dekens
jeukten en oma snurkte als een oude walrus.’
Oma heeft nooit tijd voor Boy en
het duurt dan ook niet lang tot hij er in zijn eentje op uit trekt, op zoek
naar avontuur. Hij speelt er lustig op los tussen de rotsen tot de zachte
tinten van het zeelandschap plaats maken voor een donkere onheilspellende kleur
die de storm aankondigt. Boy moet schuilen in een grot en vindt daar een
gestrand vogeltje. Net zoals in De kleine
walvis speelt de zorg voor dieren ook in dit boek een belangrijke rol.
Davies weet de innemende kwetsbaarheid van het vogeltje en de tedere interactie
tussen mens en dier in zijn tekeningen te vatten en dat is een uitzonderlijk
talent.
Boy
neemt het vogeltje mee en probeert door de storm tevergeefs het huis van oma
terug te vinden. Gelukkig schiet oma hem snel te hulp in haar bootje. Ondanks
een minimum aan gelaatsuitdrukkingen is haar bezorgdheid duidelijk af te lezen
in de illustraties. Onderweg vinden ze nog meer vogeltjes die ze meenemen naar
huis. Davies liet zich bij dit beeld inspireren door de vogels op Machias Seal
Island, die daar bij stormweer in grote hoeveelheden tegelijk stranden. Deze
inspiratiebron lijkt overigens niet toevallig gekozen: het afgelegen eiland
wordt slechts bewoond door één vuurtorenwachter en eenzaamheid is ook in
Davies’ boeken steeds een centraal thema.
Wanneer de vogeltjes opgedroogd
zijn, vertrekken ze weer, maar het vogeltje dat Boy in de grot vond, blijft en
wordt omgedoopt tot oma’s vogeltje. De ervaring brengt Boy en oma dichter bij
elkaar en is het begin van een hechte vriendschap. Vanaf hier hapert de tekst
een beetje, wat verwarrend kan zijn voor kleuters en een vlotte (voorlees)stijl
in het gedrang brengt. De woorden geven bovendien weinig meerwaarde aan de
illustraties. Zoals vaak bij Davies zijn het de tekeningen, die zo volledig
zijn in hun eenvoud, dat ze meer vertellen dan de tekst.
Kenmerkend voor Davies’ werk
zijn de open eindes, veelal gevangen in een enkel beeld, die genoeg ruimte
laten voor interpretatie. Het afscheid van oma wordt niet beschreven, maar de
lezer kan aan de hand van de illustratie invullen dat oma minder eenzaam is op
haar eiland nu haar vogeltje steeds bij haar is.
Oma Vogeltje is op zich weinig vernieuwend en vertoont misschien
wel te veel gelijkenissen met De kleine
walvis. De eenzaamheid van Boy, de storm, de band met een gestrand dier en
de omschrijving van een ‘hartverwarmende vriendschap’ op de achterflap zijn één
voor één elementen die in beide boeken terug te vinden zijn. De illustraties
maken echter veel goed en blinken opnieuw uit in hun simpliciteit. Davies’
schitterend oog voor detail maakt dat jonge kinderen zelf op ontdekkingstocht
kunnen gaan in de beelden. De oplettende kijker ziet zelfs een (kleine?) walvis
verschijnen. Het blijft keer op keer aangenaam vertoeven in de wereld van Boy
en het is dan ook benieuwd afwachten welke avonturen de auteur nog meer voor
hem in petto heeft.
Benji Davies: Oma Vogeltje, Luitingh-Sijthoff, Amsterdam 2018, 32 p. :
ill. Vertaling van Grandma Bird door Edward van de Vendel. ISBN 9789024581917.
Distributie VBK België
deze pagina printen of opslaan