Vandaag ben ik een lege kartonnen doos

Nog steeds brengt de gevierde Nederlandse dichter, romancier en columnist Remco Campert geen dag door dat hij niet schrijft, zo leren we uit de nieuwste bundeling van de columns die hij tussen januari 2014 en half mei 2015 wekelijks publiceerde in de Volkskrant. Ondanks zijn hoge leeftijd (geb. 1929) heeft Campert een alerte blik op de buitenwereld bewaard. In 'Vandaag ben ik een lege kartonnen doos' koppelt hij die blik aan herinneringen aan wat onherroepelijk voorbij is, maar zeker ook aan poëzie van (veelal buitenlandse) collega-dichters. Wislawa Szymborska, de Chinese dichter Hanshan, Vladimir Majakovski en Fernando Pessoa zijn maar enkele van de schrijvers die hij met graagte aanhaalt. Door zijn eigen leven in de (Nederlandse) literaire wereld – van in het prille begin als zoon van actrice Joeki Broedelet en de in het concentratiekamp Neuengamme omgekomen schrijver Jan Campert -- zijn herinneringen aan vrienden tegelijk herinneringen aan bijvoorbeeld de dichters Gerrit Kouwenaar en Hans Lodeizen. Onvermijdelijk is de toon van die verhalen melancholisch en soms verdrietig -- steeds meer mensen uit zijn omgeving vallen weg. Maar toch laat Campert die nostalgie niet prevaleren op zijn liefde voor en verwondering over de eigen Nederlandse taal. Die blijven onverminderd groot. Verzorgd, beeldend taalgebruik en heldere zinnen kenmerken zijn werk. Zo beschrijft hij hoe een recent dagelijks spelletje Scrabble eraan toeging, en hoe hij onbedoeld steeds maar weer het woordenboek opende bij het woord 'wangzakspringmuis' -- de fascinatie voor dit dier moet overigens al een tijdje meegaan, want hij wist het beestje al in 2006 in zijn uitgave 'Eetlezen' te smokkelen (waar we meer leren over de natuurlijke habitat van het knaagdier). En ook hier weer weet Remco Campert het dagelijkse leven met de literatuur te verbinden -- zijn column uit 2015 opent met een citaat van Samuel Beckett. De constante literaire verwijzingen en de humor waarmee Campert zijn teksten kruidt, maken Vandaag ben ik een lege kartonnen doos een plezier om te lezen en te blijven herlezen. Bovendien behoudt Campert ook in deze columns, ondanks thema's als herinneringen aan de oorlogsjaren en overleden vrienden, zijn zo herkenbare lichte toon. Je mag hopen dat het de zachtmoedige schrijver gegeven is nog jaren te blijven doorgaan met schrijven. Alle literaire prijzen uit het Nederlandse taalgebied heeft Remco Campert al gehad, meer lezers zijn hem zeker gegund.   Amsterdam : De Bezige Bij, 2015, 187 p. De in dit boek opgenomen columns verschenen van januari 2014 tot en met half mei 2015 wekelijks in De Volkskrant. ISBN 9789023490098    

© 2024 | MappaLibri