Christophe
Vekeman (1972) voltooit, na Ish Ait Hamou, als tweede de schrijversopdracht van
Te Gek!?, een organisatie die psychologische problemen bespreekbaar wil maken.
Die taboedoorbreking is eigen aan fictie: het was, is en blijft een uitgekiend
middel om de maatschappij een ontnuchterende spiegel voor te houden.
‘Sonja maakte mij
duidelijk dat iedereen waanzinnig is. Dat elke vorm van normaliteit niet dan
valse schijn is.’
Dit thema is ook op het lijf
geschreven Vekeman, die in zijn literair werk onze hautaine houding als zijnde
ultrarationele wezens al hekelde.
Deze 120 pagina’s
tellende novelle is de observatie van cameraman Ralph, die met zijn
beschouwingen grote menselijke vragen oproept. Ralph verliest zijn job en
geraakt verstrikt in zijn eigen denkwereld.
‘Gedreven door mijn
afkeer en mijn haat jegens mijn medemensen ging ik ertoe over mij af te zetten
tegen en zo groot mogelijke meerderheid van Vlamingen door te doen alsof ik
sympathie gevoelde vóór of mij solidair wist mét elke minderheid die ik of de
media konden verzinnen.’
Lang duurt het niet voor hij
zich voorneemt om de waanzin van alle anderen te bestrijden met het ultieme
wapen: de gezelligheid. Hilarisch is de daaropvolgende scène waar hij het koste
wat het kost een weinig gesmaakt ‘koffietje’ gaat drinken. Hij probeert de muur
die de serveuse door de jaren heen heeft opgetrokken te doorbreken met de vraag
of zij er graag werkt, wat leidt tot een eerste ontnuchtering en een tweede,
even weinig gesmaakt, koffietje. Toch probeert Ralph krampachtig vast te houden
aan zijn waanzin:
‘Waanzin is de normaalste zaak van de wereld, maar je moet een soort van
waanzin vinden die goed bij je past. Waanzin die klópt. Die iets uitdrukt van
wat je je diepste wezen zou kunnen noemen. Het tegenovergestelde van stress
dus. Stress is waanzin die je door de maatschappij wordt opgedrongen.’
Daardoor richt Vekeman zijn pijlen geregeld op de
actualiteit: de vluchtelingencrisis, de recente sterfgevallen van artiesten en
hoe we schaamteloos mee omgaan, de talloze meninkjes van iedereen met een
functionerend klavier en de verstrekkende vervreemding van elkander. Ook zijn
spel met de opdracht van Te Gek!? doet vaak grinniken wanneer hij die clever
opvoert in zijn fictionele wereld.
In een kort bestek
is Vekeman alvast in zijn opzet geslaagd. In opdracht schrijven is een terrein
met vele valkuilen maar daar springt hij met spitsvondigheid moeiteloos over.
Een aanzet om het oeuvre van deze schrijver uit te spitten zijn fabelachtige
zinnen als: ‘Elke bevrediging is een feest dat telkens weer abrupt gevolgd
wordt door de kater van de vervulling en van het bevredigd zijn’. En daar staat
Gezellig is anders bol van.
Antwerpen : Manteau 2016, 118 P. ISBN 9789022332962.
Distributie: WPG Uitgevers
© 2024 | MappaLibri