Het is nog nacht als Esther wakker wordt. Zal ze opstaan?
Hoewel, ‘na gisteren moest ze vooral slapen.’ Zes uur zegt de wekker, maar dan
realiseert ze zich dat het intussen winteruur is. Ze krijgt dus een uur extra,
‘een wig van tijd tussen daarnet en nu.’ Esther besluit dat uur bewust te
beleven en gaat de stad in met Keats, de hond. In haar gedachten wandelt haar
vader mee. Ze voelt zijn arm in de hare, ‘stevig en sterk en herkenbaar en
onecht.’
De omgeving verandert, ze is samen
met haar oude vader weer in Venetië, waar ze voor het laatst samen op reis
waren. De herinneringen aan Venetië, de langzaam zinkende stad, verweven zich
met het beeld van de oude, almaar brozer wordende vader die ten slotte helemaal
wegdeemstert. Tot slot kan zij hem loslaten, een extra uurtje in de overgang naar
de winter was al wat ze nodig had.
Een zinkende stad, doodlopende straten, wit licht, een
stervende man... Peter De Voecht vertelt in klare beelden en poëtische taal een
delicaat verhaal van dood en verlies. En van verwerking en verder gaan: ‘Ze
glimlachte vol kleur in een papierwit landschap.’ De Voecht kiest zijn woorden
zorgvuldig en schept in Dwarrelstad een
sfeer van tijdelijkheid en vergankelijkheid. Zijn bewuste omgang met taal
resulteert in een aangename, suggestieve tekst in eenvoudige woorden. Hij maakt
subtiele verbindingen, bijvoorbeeld met de kleur wit als leidraad – de witte
stad, wit als marmer, wit als papier --, die je toelaten de lectuur verder te
denken. Anderzijds bedient hij zich regelmatig ook van vrij klaarblijkelijke
beelden en gaat het poëtisch potentieel soms verloren in te veel woorden.
Erika
Cotteleer maakte eenvoudige lijntekeningen van de vrouw met haar hond in de stad.
De beelden vatten de feel van het verhaal heel goed, met de zwarte rudimentaire
lijnen tegen veel witruimte, gecombineerd met vluchtig aquarel: efemeer zowel
als concreet. Cotteleer legt binnen het verhaalgegeven haar eigen accenten, met
bijvoorbeeld Escheriaanse trappen in de stad, die nergens naartoe leiden.
Peter De Voegt debuteerde in 2015 met de roman Slachtvlinders.
Peter De Voecht, Erika Cotteleer: Dwarrelstad, De Eenhoorn,
Wielsbeke 2017, 47 p. : ill. ISBN 9789462912625
© 2024 | MappaLibri