Levenslicht

‘Waarom, Zeno?’ drong de lerares aan. ‘Omdat er onoverwinnelijke krachten zijn,’ antwoordde hij kil. ‘Krachten die veel onherstelbaarder zijn dan een of ander onnozel, egoïstisch verlangen.’
 
Adele is zeventien wanneer ze ontdekt dat ze zwanger is van een dochter, die ze Bianca zal noemen. Door dat nieuwe leven is ze vertwijfeld over haar toekomst. Een leven met Manuel, de vader van haar kind, is uitzichtloos, voor hem lonkt het blitse leven van de dealer. Haar moeder, zus en een zo goed als afwezige vader willen dan weer dat ze het kind ter adoptie afstaat en haar school afmaakt. Een tienermoeder heeft immers geen schijn van kans in de buurt waar ze opgroeit, een verpauperde, grauwe buitenwijk van Bologna die iedereen wil ontvluchten.
 
En dan is er nog Zeno, Manuels beste vriend, de meest belezen en veelbelovende jongeman in haar wijk. Zeno volgt Adele al jaren op afstand en hij laat haar opdraven als personage in de roman die hij in het geniep aan het schrijven is. Zijn sterke, gedreven lerares Dora koestert dan ook hoge verwachtingen voor hem, ze bestookt hem met (boeken)tips en wil dat Zeno zijn horizonten verruimt in Parijs.
 
Het privéleven van Dora wordt echter beheerst door een kinderwens die maar niet vervuld geraakt. Dat hypothekeert de relatie met haar man, Fabio, die elders afleiding zoekt, hoewel hij in tegenstelling tot zijn vrouw vrede kan nemen met een kinderloos huwelijk. Dora haalt echter uit naar vrouwen in haar omgeving die blijkbaar probleemloos zwanger worden, ook naar Adele die met Zeno op stap is. Net wanneer Dora’s en Fabio’s relatie een dieptepunt bereikt, lijkt er zich toch een kind aan te dienen.
 
Of dat kind dat van Adele is, laat ik in het midden, maar ik geloof wel dat deze meerstemmige vertelling over de zin van het moederschap en de (on)volmaaktheid van het leven de lezer zal vervoeren. Silvia Avallone (geb. 1984, Biella) laat de levens van personages uit verschillende sociale middens met elkaar vervlechten en focust daarbij op die personages die in de marge van de maatschappij leven, zoals Adele en Zeno, die opgroeien in de schaduw van de Vermicelli, twee troosteloze torenflats in de periferie van Bologna die lijken op grote wormen.
 
Misschien zal de lezer zich af en toe zal wel ergeren aan het feit dat de auteur nogal kwistig grossiert in het citeren van klassiekers, gaande van Dostojevski’s De gebroeders Karamazov en Witte nachten over Giovanni Verga’s I Malavoglia tot Italo Svevo’s De bekentenissen van Zeno, naar wiens hoofdpersonage Adele’s vriend vernoemd werd. Lees je interviews met de auteur, dan begrijp je wellicht beter waarom ze dat doet. Avallone is er namelijk van overtuigd dat boeken mensenlevens kunnen veranderen, en wel ten goede. Cultuur kan marginaliteit opheffen. Misschien moet je dat als lezer toch maar zelf nagaan…
 
Silvia Avallone: Levenslicht. De Bezige Bij, Amsterdam 2018, 336 p. ISBN 9789403106502. Vertaling van Da dove la vita è perfetta door Manon Smits. Distributie Standaard Uitgeverij 

© 2024 | MappaLibri