Zwier is archeoloog
en alleenstaande vader van een 11-jarig dochtertje, Maryemma, die hij tussen
het opgraafwerk door zo goed en zo kwaad als het gaat, probeert op te voeden.
Maryemma's moeder, Bonnie, heeft hen namelijk met het oog op haar carrière
verlaten. Ontaarde moeder nummer 1. Meijken, die Bonnie haar zus noemt, is
sinds haar huwelijk, 37 jaar geleden, het huis niet meer uit geweest. Na een
verkrachting op haar 18de heeft zij haar kind (Bonnie) aan haar moeder
afgestaan, die uit een oerverlangen om te baren én om een schandaal te
vermijden, het kind voor zich opeiste -- een zorgvuldig bewaard geheim van haar
en Meijken. Meijken verzonk in een lethargie, want Gods schepping was klaarblijkelijk
alleen voor mannen bedoeld, met verlaten
en donkere uithoeken, opdat ze met vrouwen ongezien hun gang zouden kunnen
gaan. Dan liever de veiligheid van de opsluiting. Meijken is een slachtoffer en
ze heeft zich daarbij neergelegd. Ontaarde moeders van een heel andere aard.
Het grootste slachtoffer van
ontaard moederschap is Maryemma (ze was een 'ongelukje'). Elke dag lijdt ze
onder haar moeders keuze en haar vaders machteloze woede daarover. Doorheen
vier generaties schijnt zich een akelig duidelijk patroon af te tekenen. Zolang
de vrouw wegens haar fysieke mogelijkheden als vanzelfsprekend geacht wordt
kinderen te baren, is ontaard moederschap namelijk iets onvermijdelijks.
Dorresteins personages geven daar op een extreme manier uiting aan. Het gaat er
geestelijk en fysiek hardhandig aan toe, maar de passages over Maryemma kennen
heel gevoelige momenten.
Ontaarde moeders is een heel mooi boek, dat moederschap
genuanceerder en met meer ernst belicht dan de luchtige toon aanvankelijk doet
vermoeden.
Renate Dorrestein: Ontaarde moeders, Querido, Amsterdam 2017, 231 p. ISBN
9789021406763. Distributie L&M Books
Oorspronkelijk
verschenen in De Leeswolf
© 2024 | MappaLibri