Ik ben Blop!

2+ - Hij doet het weer, Hervé Tullet. De maker van onder Een citroen is roze(2001) en Een boek (2010) veegt opnieuw je hele verwachtingspatroon op een hoopje. Wie zijn eerdere publicaties kent, verwacht van een Tullet-boek iets aparts, iets verrassends. Ik ben Blop! is dat zonder twijfel. Want kun je een bundeling van 104 bladzijden Blops — of is het ‘Bloppen’? — een boek noemen?  
 
Eerste pagina: ‘Hallo ik ben Blop!’. Een dikke x met onregelmatige, gul afgeronde benen poseert onder de tekst. Tweede pagina: ‘zwarte Blop’. Veertiende pagina: ‘Blop gaat omhoog’. 56ste pagina: een Blop-hemel. 78ste pagina: dierenblops. Bij elke bladzijde die je omslaat, opent Tullet een deur van zijn absurdistisch denkhuis. Blops in verschillende designkleuren, de familie Blop, Blop in het museum.  
 
Geleidelijk wordt het boek een uitnodiging tot spel, waarbij de lezer steeds meer ideeën aangereikt krijgt. Haast onbewust groeit de zin om zelf een Blop te creëren. Hongerig naar nieuwe input, bladert die geboeide lezer verder. Tot er ergens in zijn brein een eigen Blopcreatie omhoog floept. Nieuwsgierig of ‘zijn Blop’ verder in het boek is uitgewerkt, slaat hij de laatste bladzijden om. Of hij gaat meteen aan de slag. En wie na het doorbladeren van zoveel Blops de drang niet voelde of wie zijn ei gewoonweg niet kwam, krijgt op de laatste pagina wat huiswerk mee: ‘Kan een Blop vliegen?’, ‘Wast Blop zich wel?’
 
Tullet communiceert met zijn lezer. Hij triggert hem om mee te gaan in zijn denkbeeldige wereld. Die wereld is absurd en eenvoudig, maar juist daardoor zo intrigerend en uitnodigend. En toch is het geen instapklaar boek. De lezer moet aan de slag met de open beelden met wat karige tekst erbij. Bij ‘Blopjes op de speelplaats’ moet hij de in een cirkel geplaatste Blops interpreteren als een kring kinderen, de Blop in het midden als de leider van de rondedans en de grote Blop naast de kring als de opzichter. Een pagina verder wordt gevraagd welke Blop hij het mooist vindt: de kleurig bekladde of de keurig bestipte versie.
 
 In ‘een Blop-verhaal in blauw en roze’ stormt een leger blauwe Blops af op een leger roze Blops. In acht leesvensters volgt de lezer het gebeuren. Een veld paarse Blops met daarin één roze en één blauwe Blop is het eindpunt. Die eenlingen vormen een uitnodiging voor de kijker om verder te denken. Smelten ze ook samen? Trekken ze weg van elkaar? Of zijn zij het startpunt van het omgekeerd proces?
 
In Ik ben Blop! is de lezer is voortdurend aan zet. Wie mee is met het spel, beleeft er plezier aan. Wie het spel niet vindt, veroordeelt dit boek tot bizar en excentriek.
 
Hervé Tullet: Ik ben Blop!, Oogappel, Antwerpen 2013, 104 p. : ill. ISBN 9789002244124. Distributie Standaard Uitgeverij 

© 2024 | MappaLibri