3+ - Papa doet het liefst aan slapen en wordt maar heel moeilijk
wakker, vooral in het weekend. Dat vindt olifantje, de ik-figuur van dit
prentenboek. Om zeker te weten dat papa leeft, moet olifantje hem wel wakker
maken en houden, een hele zorg, waar hij ’s avonds best moe van is. Ook overdag
wil papa soms even niet gestoord worden, dan leest hij bij voorbeeld de krant,
dat begrijpt olifantje beter. Soms is het zelfs fijn dat papa slaapt, als er
gesnoept moet worden namelijk.
Een geramd genre prentenboek, verhalen over papa’s en
mama’s, ze doen in populariteit niet voor elkaar onder. Het regende in 2017 en
2018 papa-prentenboeken: Kiekeboe!: een
leuke dag met papa (Ballon), Papa
(De Fontein) In de armen van papa (Oogappel),
Ik wil mijn papa! (Memphis Belle), Mijn papa weet alles (Clavis), Voor papa
(Hoogland en Van Klaveren), Een knuffel
voor papa (Veltman), Klein wit visje
en zijn papa (Clavis). In ongeveer de helft van de gevallen is er een
pendant met mama. Al die boeken – die weliswaar niet allemaal de mooie
kwaliteit hebben van Mijn papa -- hebben
gemeen dat de papa in het verhaal de beste, liefste, enz. is, ook (of juist)
als hij raar doet.
Annemarie van Haeringen tekende
dit verhaal op uit de mond van haar Chinese uitgever en diens zoontje, meldt de
site van Leopold. Misschien wijzen de gele sterren op de verder witte broek van
olifantje, op de schutbladen staan ze ook, naar het land van herkomst. Het
schrift van papa’s krant kan Chinees genoemd worden.
Alle tekeningen staan op helderwitte pagina’s, behalve de
laatste. Die dubbelpagina is groen. Hij toont een ineens actieve papa op het
voetbalveld. Ook staat op de voorpagina van de krant van papa een grote foto
van een voetbal, en tussen de boeken waaruit papa zou moeten voorlezen (vaak
valt hij in slaap) ligt er eentje over voetbal. Waarmee we dit prentenboek verankerd
hebben als gelezen tijdens het WK-voetbal van 2018.
Het boek dat we aan het lezen zijn, zit ook tussen de voorleesboeken,
Van Haeringen houdt van zulke kleine grapjes. De illustratrice is ook te
herkennen aan de opgewektheid van de personages en aan de zwierigheid die ze
hen meegeeft. Hoe groter het beest, hoe groter de zwier, zie zo’n dansende
olifant. Op het integraalomslag staan de hoofdfiguren, zoals vaak bij haar, zo
groot mogelijk. Als er Mijn mama had
gestaan trouwens, had je het ook geloofd. De vormgeving is fraai, misschien had
in de belettering van het voorplat één kleur moeten sneuvelen.
Is ook deze papa een beetje raar? Zeker wel. Soms zingt hij
bij voorbeeld heel ouderwetse liedjes, zoals ‘Er staat een paard in de gang’. Olifantje
leert hem ‘nieuwe’ liedjes. En is ook deze papa de beste, liefste, enz.? Ja,
hoor, expliciet staat het er, op de dubbele groene pagina en op het achterplat:
Ik vergeet nog
te zeggen dat mijn papa
de liefste papa van de wereld is’.
Annemarie van
Haeringen, Ao De, Ao Teer, Leopold, Amsterdam, 2018, 27 p. : ill. ISBN
9789025875206. Distributie Standaard Uitgeverij
© 2024 | MappaLibri