Wat veroorzaken
herinneringen anders dan pijn, als niets van wat ze ons allemaal laten zien zal
terugkeren". Zo luidt het in deze korte roman (uit 1994) van Rafael
Chirbes, die met zijn drie laatste boeken (De lange mars, De val van
Madrid en Een fraai handschrift) een indrukwekkend fresco schilderde
van de recente Spaanse geschiedenis, en die, zoals ook nu weer blijkt, tot de
interessantste schrijvers van zijn taalgebied moet worden gerekend.
Dit keer echter is er geen sprake
van een vlechtwerk van verhalen en personages dat een beeld wil neerzetten van
een tijdperk, maar gaat het om het portret van een man die in de laatste uren
van zijn leven de balans opmaakt en tot het besluit komt dat er weinig is om
met vreugde op terug te kijken. En dat
ondanks het feit dat hij een op het oog gelukkig huwelijk kon sluiten, twee
mooie kinderen op de wereld zette en een zakencarrière glansrijk kon afsluiten
met een chic huis in Madrid en een magnifieke villa aan zee in zijn
geboorteplaats. Nu echter, met de dood voor ogen en alleen in zijn grote huis,
met enkel een trouwe bediende om voor hem te zorgen, ziet hij in dat alles een
grote leugen is geweest. Het huwelijk dat wederzijds eindigde in bedrog, de
kinderen waarmee hij nooit echt contact kreeg en die geen enkele dankbaarheid
tonen ("Je maakt vuile handen om te zorgen dat je kinderen dat niet hoeven
te doen"), de zaken ten slotte die in het begin inderdaad veel dubieuze
kanten hadden: een uitkomst dus die per saldo alleen maar negatief blijkt aan
te tikken. En die maakt dat "de herinnering [terugkomt] als een vijand die
nooit wordt verslagen".
Een oefening in weemoed die maakt dat de antipathie en de weerzin die men eerst
voor de hoofdpersoon koestert, langzaam omslaan in begrip en mededogen,
gevoelens die altijd opkomen als men dieper op de dingen ingaat.
Rafael Chirbes: Het schot van de jager, Menken, Kasander & Wigman,
Leiden 2004, 129 p. ISBN 90-74622-48-8. Vertaling van Los disparos del
cazador
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswolf 2004
© 2024 | MappaLibri