Drakendal

10+ - Bij het Boomvolk moeten alle Zaailingen als overgangsritueel naar volwassenheid een verre reis maken. Voor de tienjarige Barn kiezen de Ouderlingen ‘moed’ als amulet. Moedig worden is zijn opdracht en het gevreesde Drakendal zijn bestemming. Vandaaruit moet hij verder reizen naar het Koningsvolk. Barn is bang aangelegd en niet bepaald een held in fysieke uitdagingen. Hij neemt afscheid van zijn vriendinnetje Lapsi en van de oude verhalenboom Arbor, die hem een bijzonder verhaal meegeeft dat zich tijdens zijn reis verder zal ontvouwen. In het gezelschap van Aranea de kruisspin en Hercul de mier begint hij aan de tocht vol uitdagingen.  
 
We zien een grote variatie in de talrijke genres die Kristien Dieltiens beoefent. Kleuters, eerste lezers, adolescenten en volwassenen zullen in haar werk hun gading vinden. Vooral haar historische romans vielen in de prijzen. Zo kreeg Olrac (2000) de prijs van de Vlaamse Kinder- en Jeugdjury, Papinette werd bekroond met de Literatuurprijs van de provincie Antwerpen en Kelderkind sleepte de Woutertje Pieterse Prijs in de wacht.
 
In Drakendal weeft Dieltiens twee verhaallijnen knap in elkaar. Er is ten eerste het verhaal van Barns avontuurlijke tocht door een mysterieuze, magische wereld vol intrigerende figuren. De sporadische zwart-wit tekeningen van Seppe Van den Berghe, met de voor hem typische aandacht voor licht- en schaduwspel, versterken de mysterieuze, duistere sfeer van het verhaal. Literaire fijnproevers zullen de verwijzingen naar andere verhalen zeker opmerken. Zo doet de vastgeketende Ysegrim denken aan de Griekse mythe waarin Herakles met een list het hemelgewelf opnieuw op de schouders van Atlas laadt. Maar er is eveneens een parallel zichtbaar met de lotgevallen van de wolf Isegrim uit het Reynaert-verhaal, die wrokkig wacht op genoegdoening. De drie raadsels die Adamar, de Alfenkoning Barn opgeeft, doen denken aan het sprookje van prinses Turandot.
 
Daarnaast wordt ook een sterk symbolisch verhaal over zwangerschap en geboorte verteld. Barn zal immers herboren worden als volwassene. Arbor fluistert hem een verhaal in over een Koningspaar uit een ver land dat dolgraag een kind wil. Op datzelfde moment ervaart Barn de conceptie zelf wanneer hij het verbluffend lichtspel van de sterren ziet. Intuïtief voelt hij dat hij ergens verwacht wordt en gaat onmiddellijk op pad. Onderweg vertelt de verhaalstem in zijn binnenste hoe de koning en de koningin steeds meer voorbereidingen treffen voor zijn komst. Hij groeit fysiek sterk, zijn oversteek naar het Koningsvolk per boot tijdens een hevige storm symboliseert de geboorte. Hij arriveert naakt, kan niet (meer) praten en herinnert zich niets. Maar zijn lichamelijke verwondingen en de onuitwisbare vlek spinrag op zijn borst zijn de stille getuigen van een woelige prenatale periode.
 
Barns meest zichtbare evolutie in dit verhaal situeert zich op het vlak van fysieke uitdagingen. Aanvankelijk durfde hij niet eens  in het hoogste topje van een boom te klimmen, aan het eind gaat hij het gevecht aan met de draken en kijkt hierbij kalm de dood in de ogen. De stille kracht om deze reis tot een goed einde te brengen zat echter al van bij het begin in zijn karakter ingebakken: Barn handelt niet impulsief. Hij observeert nauwkeurig wat er rondom hem gebeurt en blijft reflecteren over zijn daden en de gevolgen. Barns bewuste keuze om de draken niet te doden toont hoe hij, zelfs in levensbedreigende omstandigheden, niet toestaat dat blinde agressie de overhand neemt. Een boodschap die tot nadenken stemt.
 
Kristien Dieltiens, Seppe Van den Berghe: Drakendal, De Eenhoorn, Wielsbeke 2018, 303 p. : ill. ISBN 9789462913486  


© 2024 | MappaLibri