Vertaald proza

BOEKEN NR. 2, FEBRUARI 2024

Shuichi Yoshida: Park Life

door Jo Vanderwegen

Een dikke tien jaar geleden leek schrijver Shuichi Yoshida op weg naar een doorbraak in het westen, met de Engelse vertalingen Villain (oorspronkelijke titel: Akunin) en Parade (oorspronkelijke titel: Paredo), twee spannende thrillers die relatief kort na elkaar verschenen. Helaas bleef het daarna stil, zodat het verschijnen van Park Life, de Nederlandse vertaling van deze in 2002 verschenen novelle, ons nog een keer kan doen genieten van het werk van deze uiterst productieve auteur.

De premisse van Park Life is uiterst eenvoudig: het verhaal volgt een alleenstaande jongeman, die regelmatig zijn middagpauze neemt in het Hibiyapark in hartje Tokio. Daar krijgt hij een vrouw in de gaten met wie hij eerder al een gesprekje had gehad in de metro. Zonder echt af te spreken ontmoeten ze elkaar enkele keren in het park en slaan daarbij ook anderen gade. De naamloze protagonist is trouwens een vrij eenzelvig figuur, die toen hij jong was, al stevig moest aangepord worden door zijn ongetrouwde vrienden om eens uit te gaan. Nu dat al zijn vrienden getrouwd zijn, lijkt zijn leefwereld nóg gekrompen. Voor zijn omgeving is hij haast een decorstuk: hij ontvangt dan wel complimentjes voor zijn kledingkeuze – maar zijn ensemble werd hem aanbevolen door een vriendin die een kledingzaak werkt. Wanneer hij het huisdier van een bevriend stel uitlaat, heeft iedereen dan weer oog voor het dier en niet voor hem. Tel daarbij een invasieve moeder en een onverteerde onbeantwoorde liefde uit zijn studietijd, en het beeld is compleet.

Toch is Park Life zeker geen droevig verhaal geworden over een eenzaat. Integendeel, met een minimum aan narratieve ontwikkelingen weet de auteur een geheimzinnige spanning op te bouwen. Er zijn enkele merkwaardig terugkerende thema’s, zoals b.v. het verlaten van de eigen woning. Een vriend, op de rand van een scheiding, gaat tijdelijk in een hotel logeren; diens vrouw overnacht bij een vriendin en de hoofdpersoon trekt enkele avonden in het leegstaande appartement van het koppel in wanneer zijn moeder zijn eigen appartement onuitgenodigd binnenvalt. Waar die merkwaardige ketting van verhuizingen symbool voor staat, blijft tot op het einde van het boek een geheim, al geeft het commentaar van een trouwe parkbezoeker wel een hint richting metafysica en zielsverhuizingen. Een ander punt is de steeds weerkerende obsessie voor lichaamsdelen en transplantaties. Daarmee slaat de auteur twee vliegen in één klap: langs de ene kant creëert hij een creepy, thrillerachtige suspense die onderhuids gedurende de hele novelle blijft sluimeren; langs de andere kant biedt ook het idee van levensverlenging door transplantaties weer een interpretatiesleutel.

Park Life is dan ook een behoorlijk origineel werk dat erg verschilt van Yoshida’s eerder verschenen thrillers, die hij nota bene rond dezelfde tijd schreef. Rake beschrijvingen, een vlot verhaal en een zweem van mysterie die het hele boek aanwezig blijft – meer heeft een geslaagde novelle niet nodig.

Shuichi Yoshida: Park Life, Zirimiri Press, Amsterdam 2023. 128 p. ISBN 9789490042233. Vertaling van Paku Raifu door Luk Van Haute. Distributie EPO

deze pagina printen of opslaan