Misdaad

BOEKEN NR. 6, JUNI 2024

Alex Michaelides: De furie

door Karen Vandyck

Op het privé-eiland Aura in de buurt van het Griekse eiland Mykonos, bevindt zich een bont gezelschap. Het zijn om te beginnen Lana Farrar, een bekende Amerikaanse actrice, die rond haar veertigste haar carrière stopzette, en haar tweede echtgenoot, de Britse zakenman Jason Miller. Dan is er Lana’s zoon Leo, die zijn moeder adoreert. Ook Lana’s beste vriendin Kate Crosby, een provocatieve en theatrale actrice is aanwezig. Verder is er ook Lana’s huishoudster Agathi en Elliot Chase, een theaterschrijver en een gemeenschappelijke vriend van Lana en Kate. En ten slotte is er de zwijgzame Griek Nikos, die het eiland onderhoudt wanneer de eigenaars in Londen verblijven. Aura was een geschenk van Lana’s eerste man, Otto, die is overleden aan een hartaanval.
 
Het gezelschap is door Lana uitgenodigd om het weekend door te brengen op Aura als verzetje voor het Britse gure weer. En ook omdat er onderhuids vanalles lijkt te broeien tussen de vrienden en dit misschien uitgepraat kan worden. Zo kan Kate Elliot niet uitstaan, heeft Elliot dan weer moeite met Jason en vindt Jason eigenlijk niemand van Kates vrienden aangenaam. De nodige hoeveelheid drank doet de gemoederen ’s avonds oplaaien en plots wordt er een lijk aangetroffen. Door de felle wind is varen onmogelijk, en het wordt al snel duidelijk dat de moordenaar zich op het eiland bevindt. En elk van hen heeft zo zijn motieven voor de moord.
 
De furie is na De stille patiënt en De nimfen het derde boek van de in Cyprus geboren Alex Michaelides. De auteur studeerde Engelse literatuur in Cambridge, scenarioschrijven in Los Angeles en ook nog psychotherapie. Het mag dan ook geen verbazing wekken dat De furie ontzettend filmisch leest. Korte hoofdstukjes duwen het tempo de hoogte in en het boek is ook opgevat als een theatertekst. Zo valt De furie uiteen in een proloog en een epiloog met daartussen vijf bedrijven die zijn opgebouwd uit losse scènes. De verteller van het verhaal is Elliot Chase die zich rechtstreeks tot de lezer richt en zijn eigen bedenkingen bij de gebeurtenissen heeft. Al snel merk je dat Elliot geen objectieve verteller is. Zo zet hij zichzelf makkelijk uit de wind en weet je dus dat zijn vertelsels over de moord misschien ook met een korreltje zout te nemen zijn.
 
Op zich is Elliot een vlotte verteller en de bladzijden van De furie vliegen er vrij snel door. Jammer is dat je je niet echt kan identificeren met de verschillende personages. Geen een van hen komt authentiek en integer over en allemaal hebben ze geheimen voor de anderen. Michaelides vergeet bovendien om hen de nodige diepgang mee te geven. Wat ook een beetje wringt aan De furie is dat de vorm belangrijker lijkt dan de inhoud. Het is gedurfd om je boek op te vatten als een theaterstuk met de klassieke theatertrucjes, maar de auteur had misschien beter wat meer aandacht besteed aan het verhaal en zijn personages. Nu krijg je een flauwe plot met eenzijdige personages in een fraaie doos. Jammer.
 
Alex Michaelides: De furie, Cargo, Amsterdam 2024, 316 p. ISBN 9789403130392. Vertaling van The Fury door Els Franci-Ekeler. Distributie Standaard Uitgeverij


deze pagina printen of opslaan