Silke Peeters schreef met Harder dan een zee een voldragen debuutbundel.
Ze zoekt niet meteen naar literair doorwrochte constructies of hoogdravende
bewoordingen, maar schrijft een intimistische lyriek die het moet hebben van
suggestieve beelden en een sterk verhalende toon. Daarbij kiest de dichteres
bewust voor een meer objectiverend perspectief, met een man, een vrouw en een
kind als centrale personages. Op die manier wil ze onderstrepen dat haar lyriek
weliswaar gevat zit in persoonlijke ervaringen en gevoelens, maar dat haar
gedichten een meer algemeen niveau nastreven.
De bundel zelf laat zich ook
lezen als een soort van verhaal. De openingsgedichten hebben het over mensen op
zee (zwemmend, drijvend, varend). Het water heeft daarbij een dubbelzinnige
rol: het vormt een soort van aanvullende huid die de mens beschermt, maar
tegelijk is het hard en bedreigend bij momenten. Die gedachte van de
buitenwereld als een soort van schil of tweede huid, een veruitwendiging van
het menselijke bestaan, vormt het centrale thema van de hele bundel. De mens is
op drift in de tijd en de ruimte, en dat klassieke beeld van de levensreis
wordt verbonden met de zoektocht naar een bestemming, die zekerheid, rust en
veiligheid kan bieden.
De weidsheid van de zee wordt in de daaropvolgende reeksen
ingeperkt tot een stad en zelfs tot een huis en een kamer. Telkens is dezelfde
dubbelzinnigheid merkbaar. De mens voelt zich weliswaar ‘thuis’, maar de prijs
die hij daarvoor betaalt is niet gering: muren sluiten af van de buitenwereld,
begrenzen de ruimte en het perspectief. Het is dan ook geen toeval dat de man
via het schilderen van stenen terug kleur probeert te brengen in zijn bestaan,
de kleur van blauw (de lucht en het water waarvan hij afstand heeft gedaan).
Alle personages cultiveren hun herinneringen aan de natuur of proberen dat
gemis via verbeelding te compenseren. Uiteindelijk blijkt het kind (dat tevens
de toekomst symboliseert) die beklemming ongedaan te maken, door zijn spel met
een vlieger. De wereld krijgt terug een perspectief, en zowel de aarde als de
lucht doen opnieuw hun genezende intrede in het menselijke bestaan.
Harder dan een zee
is een bundel met intimistische gedichten (soms mocht het wat gedurfder en wat
harder) die echter veel meer bestrijkt dan enkel een persoonlijke problematiek.
Het is een bundel die lezers gevoelig wil maken voor het complexe bestaan van
onder- en overprikkeling. De wereld is een tweede huid die niet altijd goed zit
maar wel onmisbaar en ver-rijkend kan zijn. Peeters heeft in ieder geval een
flinke stap gezet in haar eigen dichterschap.
Silke Peeters: Harder dan een
zee, P, Leuven 2024, 57 p. ISBN 9789464757347
deze pagina printen of opslaan