3+ - Dat Gideon Samson kan verrassen met hoogst originele boeken, bleek
al met Zeb. (Gouden Griffel 2019). Hoe verschillend Lamelos ook
is, het bezit een vergelijkbare, ‘spannende’ mix van absurditeit en
gevoeligheid.
De
gevoelens waar het verhaal rond draait zijn woede, rust, bescherming en
vertrouwen. Het begint met woede. Een jongen is ‘zo vreselijk boos’. Hoe boos,
dat zie je meteen op de expressieve tekening van Milja Praagman, waarop gezicht
en lichaamshouding een en al woede uitstralen. De volgende pagina verrast
meteen. De tekst vervolgt ‘dat mijn vader besloot om mij vast te pakken en
nooit meer los te laten.’ De tekening laat een krachtig contrast zien tussen
het spartelende, schreeuwende kind en de teder omhelzende, glimlachende vader,
nog versterkt door het kleurencontrast tussen zwart-groen en geel. Het contrast
gaat door bij de worsteling op de volgende prent, maar dan keert alles
letterlijk en figuurlijk om. Het kind ligt rustig op vaders buik en borst, in
een liefdevolle omhelzing, een rust die nog versterkt wordt door de snuffelende
hond. Maar zelfs al is de razernij van top tot teen weggezakt, toch laat zijn
vader hem niet los.
Dan krijgt het verhaal een wending die absurd lijkt, maar tegelijk aanzet
tot nadenken en filosoferen. ‘Nooit meer loslaten’ lijkt het kind onmogelijk.
Hoe moet dat dan bijvoorbeeld met plassen en slapen. Dat laatste kan blijkbaar
wel, getuige daarvan de illustratie vol tederheid en warmte waarin ze samen in
bed liggen. Dan volgt de voor mij sterkste prent, die je zo zou willen
inkaderen. In een reeks van vijf tekeningen over een dubbele pagina zie je het
kind lopen met zijn vader om hem heen gebogen en gevouwen als een wandelend
rad: een ijzersterk beeld voor de combinatie van last en geborgenheid. Ook
samen fietsen kan, al gaat ook dat gepaard met humor: de fiets is duidelijk te
klein voor zijn vader, net als de speeltuigen op de volgende prent.
Dan volgt een nieuwe
wending als het kind in een plas stapt. De woede stijgt weer op, zijn vader
probeert hem nog krampachtig vast te houden, maar er volgt een ‘BOOOOOOS!’ in
grote letters. Het verhaal kantelt dan letterlijk: je moet het boek een
kwartslag draaien om de reusachtige vader die zijn kind loslaat helemaal te
kunnen zien. Die vader doet meteen denken aan Mijn vader van Toon
Tellegen, waaruit het motto komt, vooraan in het boek: ‘Mijn vader tilde mij
op, boven zijn hoofd. “Nu ben je groter dan ik,” zei hij. “Let maar op: nu kan
je alles.”’
Lamelos
is niet alleen een eerbetoon aan Tellegens Mijn vader (Querido 1994),
een van de mooiste kinderboeken van de voorbije decennia, het is op zichzelf
ook een meesterwerkje. Als toemaatje: ook de slotprent met veel schitterend
geel vraagt om ingekaderd te worden.
Gideon Samson, Milja Praagman: Lamelos,
Leopold, Amsterdam 2025, 34 p. : ill. ISBN 9789025888275. Distributie Standaard
Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan