Vertaald proza

Anna Louw: Kroniek van Perdepoort

door Jooris Van Hulle

Kroniek van Perdepoort van Anna Louw (1913-2003) verscheen al in 1975, maar werd pas recentelijk naar het Nederlands vertaald door Rob van der Veer. De roman werd bij zijn verschijnen bijzonder gunstig onthaald, vooral omdat Louw er de aanzet mee gaf om de traditie van de idyllische beschrijving van het blanke boerenleven in Zuid-Afrika te doorbreken. Haar kroniek legt op een gedetailleerde manier de pijnpunten bloot waarmee blanke boeren te kampen hadden. Zo is er de vraag naar de opvolging binnen de familie, waarbij de psychologische spanningen tussen de verschillende gezinsleden aan de oppervlakte komen. Ook de onderdrukte en vaak geminachte zwarten krijgen langzaamaan een stem in het geheel.
Het boek is opgebouwd als een retrograde, waarbij binnen het tijdsbestek van drie dagen (resp. 9, 8 en 7 maart) de herbegrafenis wordt beschreven van ‘stamvader’ Koos Nek en de gevolgen daarvan voor zijn zoons en hun respectieve families. De herbegrafenis heeft een puur economische reden: Attie, de huidige eigenaar van de hoeve en tweede oudste zoon, wil van de grote begrafenisplaats een nieuw te ontginnen hoevegebied maken. Die bewuste negende maart vindt er een klein drama plaats: tijdens de verplaatsing van de kist valt er een rotsblok naar beneden, waardoor de kist de diepte in stort. Wie hiervoor verantwoordelijk is en wat zijn beweegredenen zijn, blijft aanvankelijk nog onzeker. Pas tijdens de beschrijving van de twee dagen die aan de herbegrafenis voorafgingen, laat het mysterie zich ontrafelen. Dan blijkt ook waarom de vijf zoons van Koos Nek op voet van vijandschap leven. Oudste zoon Jan Pompoen vindt dat hij ten onrechte zijn recht op de boerderij heeft moeten afstaan aan Attie. Die Attie wordt alleen gedreven door hebzucht. En Koos Kruik – zijn bijnaam zegt het al – is aan de drank. Buitenbeentjes in de familie zijn Klaas, de boekenwurm, en Chris Predikant, die allengs meer twijfels heeft over zijn roeping om als Godsgezant door het leven te gaan. En ook de derde generatie komt aan bod, in de vorm van Kolie, de geestelijk gehandicapte zoon van Attie, en Jaco, de zoon van Jan Pompoen die zich veel assertiever opstelt dan zijn vader.
Louw spiegelt deze familiegeschiedenis aan die van de zwarte mensen die de begrafenis moeten regelen van Fielies, een jongeman die geraakt werd door een neervallende boom. Zo worden twee culturen tegenover elkaar geplaatst en kan de lezer zelf oordelen over de waarde van bepaalde gebruiken en opvattingen.
Het is mooi dat deze klassieker uit de Zuid-Afrikaanse literatuur nu in vertaling werd uitgebracht. Dat Rob van der Veer gekozen heeft voor de spellingregels uit de ‘Spellingwijzer Onze Taal’ werkt verwarrend en botst met het schriftbeeld van onder meer de tussen-n of maakt dat we een spellingvorm als ‘zoëven’ voorgeschoteld krijgen. Storender echter zijn de d/t-fouten of een uitglijder als ‘het leidt geen twijfel’. Zo’n zaken zijn een smet op de verder verdienstelijke vertaling.

Anna Louw, Kroniek van Perdepoort, Van Oorschot Amsterdam, 2014, 396 p., € 22,5. ISBN 9789028260962. Vert. van: Kroniek van Perdepoort door Rob Van der Veer

Oorspronkelijk verschenen in de Leeswolf 2014

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri