Poëzie

BOEKEN NR. 7, DECEMBER 2015

Lans Stroeve: Olympisch zwemmer

door Dirk De Geest

Men kan moeilijk stellen dat Lans Stroeve beantwoordt aan het beeld van de hedendaagse schrijver. Die valt immers niet weg te branden uit de media en publiceert vrijwel jaarlijks een nieuw boek. Lans Stroeve was daarentegen al twintig jaar aan het werk ‘in de luwte’, zoals dat heet, vooraleer ze in 2007 officieel debuteerde met Leerling in de tijd, een mooie en gerijpte bundel. Wie al snel een vervolg verwachtte, was eraan voor de moeite. Pas nu ligt een nieuwe bundel voor: Olympisch zwemmer. Het is opnieuw een intrigerend geheel van teksten, een mozaïek van met elkaar verbonden stukken. Zelfs de drie foto’s zijn in dat opzicht functioneel; ze laten een landschap ziet, dat gaandeweg steeds subjectievere trekken krijgt en uiteindelijk plaats biedt aan het geraamte van een stoel.
 
Die spanning tussen het aanwezige en het afwezige doordringt de meeste van de hier verzamelde gedichten. De dood, als absolute grens, is daarbij nooit veraf. De bundel opent al veelzeggend met ‘Zes formules voor een rouwbericht’, een prachtig vers waarin allerlei vormen van vernietiging worden verbeeld, van een natuurramp en een bominslag tot het tragische verlies van een kind. Het zijn gebeurtenissen en ervaringen waartegen het ik zich nauwelijks kan teweer stellen. Dat overweldigende is ook terug te vinden in andere gedichten. Het ik wordt overspoeld door indrukken, die daarenboven vaak hyperbolische proporties aannemen. Tegelijk is ook het weerloze ik op zijn beurt soms ‘dader’ van handelingen die anderen of de natuur schade berokkenen. De menselijke aanwezigheid op zich is al een beslissende factor voor veranderingen.
 
Binnen dat algemene perspectief staat vooral de confrontatie met de dood centraal. Het blijkbaar bruuske verlies van geliefden laat het ik wezenloos achter. Onbegrip leidt tot een gevoel van vervreemding en zich overgeleverd weten. De dood doordringt als het ware de dagelijkse realiteit; een bedje groenten lijkt plots op een graf. Aan dat rouwproces wordt hier op indringende wijze gestalte gegeven, via beklijvende beelden en een haast obsessieve retoriek. Het achterblijven wordt zelfs als traumatischer ervaren dan het sterven, aangezien alles aan de overledene blijft herinneren. Gaandeweg in de bundel neemt echter de loutering toe. De geliefden zijn en blijven onbereikbaar, maar tegelijk worden ze door het poëtische woord niet helemaal afwezig. Het dichterlijke ik leert de scheidingslijn (die verbonden wordt met het mythische water van de Styx) accepteren en in kaart brengen. De overledene krijgt opnieuw een duidelijker beeld, zij het niet langer dat van een reëel aanwezige, en het contact met de ik-persoon wordt terug als stimulerend en verrijkend ervaren.
 
Lans Stroeve is een merkwaardige dichteres, iemand die erin slaagt bijzondere verzen te schrijven. Dat heeft te maken met haar suggestieve beeldenrijkdom maar ook met haar bij momenten bezwerende retoriek. Hopelijk moeten wij niet opnieuw vele jaren wachten op een volgende bundel. Hoewel, met Olympisch zwemmer kan een lezer een hele poos intens bezig blijven.
 
Amsterdam : De Arbeiderspers 2015, 58 p. : ill. ISBN 9789029539449

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri