Vertaald proza

Zadie Smith: Witte tanden

door Kris van Zeghbroeck

Zadie Smiths White teeth werd overal binnengehaald als een van de beste debuten van de laatste jaren. Het boek opent met de zelfmoordpoging van de archetypische Engelsman Alfred Archibald Jones. Na een mislukt huwelijk met een Italiaanse, probeert hij zich in zijn wagen te vergassen, maar wordt ervan weerhouden door Mo Hussein-Ishmael, een islamitische slager: "Hoor je dat makker? We hebben hier geen vergunning voor zelfmoord. Deze zaak is halal. Koosjer, snap je? Als je hier wil doodgaan, moet je eerst grondig leeggebloed worden, ben ik bang." Meteen is de toon van het boek gezet. Het onderwerp mag dan geenszins lichtvoetig zijn, met de ironische benadering van haar karakters weet Smith ze levendiger te maken, zij het ten koste van een zekere afstandelijkheid. Terug op het pad des levens, huwt Archie binnen de kortste keren met een Jamaïcaanse van half zijn leeftijd en begint een gezin met een dochtertje. Zijn oorlogsvriend Samed Iqbal, die van Bangladesj naar Groot-Brittannië emigreerde, heeft een tweeling. Het wel en wee van de beide families vormt het kader voor een exploratie van de Britse migrantencultuur binnen een neerwaartse spiraal van traditie en religie, waarbij historische gebeurtenissen -- zoals de boekverbranding van De duivelsverzen van Rushdie in Bradford -- ingebed worden. Het hele boek is een smeltkroes van verrassende literaire verrijking, een ruw talent dat tot de top van de (zwart-)Britse literatuur kan uitgroeien.

Zadie Smith, Witte tanden, Prometheus Amsterdam, 2000, 402 p., € 725. ISBN 9053339191. Vert. van: White teeth door Brinkman, Sophie

Oorspronkelijk verschenen in de Leeswolf 2000

deze pagina printen of opslaan