‘De biografie van mijn eigen blik,’ zo beschrijft
K. Schippers zelf Tot in de verste hoeken,
een bundeling van reeds bestaande stukken waarin het kijken centraal staat,
aangevuld met zes nieuwe verhalen en beschouwingen. Met die woorden vat hij de
inzet van het boek mooi samen. Zoals steeds bij K. Schippers gaat het ook hier
eerder over het kijken dan over wat gezien wordt. En over wat er dan tijdens
dat kijken gebeurt. Het is altijd het uitgangspunt van zijn schrijversschap
geweest. En aangezien de dikke bundel vele jaren van dat kijken omvat, kan je
het gerust een biografie noemen. Geen overzicht van wat er in het leven van
Schippers is gebeurd, maar wel het verhaal van hoe zijn blik is geëvolueerd.
Want tussen het kijken van een kind en dat van een oudere man wordt een hele
weg afgelegd:
‘Alleen door die storm van
verlangens kon ik de richting van al die mannen en vrouwen in een beeld
onderbrengen. Het meisje van drie had zo’n overkoepelend beeld niet nodig. Ze
oogstte delen van wat zij zag, vermengde die met andere gebeurtenissen, liet
kleuren van plaats verwisselen, bewegingen in elkaar overgaan. Niets stond nog
vast.’
Het is die overgang van de
speelse vrijheid van het kind, naar de gedetermineerde blik van wie volwassen
is, die Schippers telkens weer bezighoudt. Of eerder nog: het gevecht tegen die
overgang en het verlangen van de oudere man om weer als een kind te kunnen
kijken. Behoorlijk melancholisch allemaal, maar Schippers’ oprechte fascinatie
is daardoor ook een baken van rust, een welgekomen pleidooi voor zorgvuldigheid
en aandacht voor het kleine, alledaagse in een wereld vol snelle flashes. Want
dat de nauwkeurigheid van Schippers’ pen kan tippen aan de weergaloze scherpte
van zijn observatievermogen, is wel het minste wat je kan zeggen. Het maakt van
elke tekst in deze bundel een feest van de observatie, gevat in een taal die
vrij genoeg is om plezier uit te stralen, maar die tegelijk getuigt van
precisie en vakmanschap. Schippers beheerst die combinatie meesterlijk.
En of zijn verhalen nu over grote kunst gaan of over een
postkaart met een duinzicht erop, telkens weer valt op hoe vindingrijk het
kijken bij Schippers kan worden. Het is nooit een passief gegeven: het gaat om
kijken en bekeken worden, en wat bekeken wordt kijkt altijd terug. Het is dat
spel van kijken, verleiden, flirten met de werkelijkheid, dat Schippers
meesterlijk beheerst. ‘Niets is verleidelijker dan kijken naar wat er net is
gebeurd, ook als er bijna niets gebeurt, kijk zelf maar uit wat ik mijn raam
blijf noemen.’
Amsterdam : Querido 2016, 414 p. : ill. ISBN 9789021404127. Distributie: L&M Books
deze pagina printen of opslaan