Een van de aangename zekerheden in het leven is dat er elk jaar
net voor de zomer een nieuwe thriller van Karin Slaughter op de markt komt. Ook
dit jaar verschijnt de Nederlandse vertaling voor de Engelstalige editie, een
bewijs van de grote populariteit die de ‘queen of crime’ bij ons geniet. En
Slaughter moet niet vrezen dat ze haar kroontje snel moet afgeven want ook haar
twintigste boek is weer een echte topper. Goede
dochter is een standalone boek
van ruim 500 bladzijden. Hoewel een moordzaak de kern van het boek vormt, is
het vooral de meeslepende beschrijving van de psychologische relaties tussen de
personages die dit boek zo sterk maakt en waarin de schrijfster als geen ander
in excelleert.
Twintig jaar geleden werd de moeder van tieners Samantha en Charlotte Quinn
voor hun ogen neergeschoten door twee inbrekers. De meisjes werden daarna
meegenomen door de daders, die in een bos Samantha door het hoofd schoten en
voor dood achterlieten. Charlotte kon ontsnappen en wist de hulpdiensten te
verwittigen. Beide zussen verwerkten de gebeurtenissen op hun eigen manier en
zijn sinds hun jeugd het contact met elkaar verloren. Daar komt verandering in
wanneer hun vader, Rusty, de advocaat wordt van de zeventienjarige Kelly
Wilson. Wilson heeft een jong meisje en een leerkracht in koelen bloede
neergeschoten in haar school. Haar schuld staat vast en de media en buurtbewoners
zijn klaar om Wilson aan het kruis te nagelen. Door een toeval is Charlotte
echter getuige van het drama en hoewel ze met haar eigen ogen heeft gezien dat
Wilson wel degelijk de trekker overhaalde, is ze toch niet helemaal zeker dat
er geen bijkomende of verzachtende omstandigheden zijn. Als Rusty daarna op de
oprit van hun ouderlijk huis wordt aangevallen en in het ziekenhuis beland, zit
er niks anders op dan Samantha op de hoogte te stellen.
Karin Slaughter kan als geen
ander beschrijven wat er omgaat in de hoofden van haar getroebleerde
personages. Twijfel, angst, woede, maar ook vreugde, hoop of opluchting, er
zijn weinig emoties die Slaughter niet van de pagina’s kan doen afspatten.
Daarom is het een makkie om mee te leven met de personages die in de door
Slaughter geschapen perverse wereld rondlopen. Want ook nu weer zijn de twee
hoofdpersonages, Charlie en Samantha, getekend door het leven, getraumatiseerd
door hun verleden en gebroken achtergelaten.
Hoe ze met hun trauma’s omgaan en verwerken laat Slaughter
graag zien in de dualiteit van beide personages. Charlie is bij haar familie
gebleven en heeft het verleden in een doos in haar hoofd begraven, Samantha
heeft voor een nieuwe start in New York gekozen en heeft de nodige psychiaters
gezien in een poging het verleden te verwerken. Dat geen van beide manieren dé
oplossing is toont Goede dochter.
Waar Slaughter
bijzonder in uitblinkt, is de setting van een onooglijk klein dorpje op het
Amerikaanse platteland, i.c. Pikeville in Georgia, waar ze een figuurlijke bom
doet ontploffen. De rangen worden meteen hermetisch gesloten en iedere
buitenstaander wordt argwanend bekeken. Outsiders worden niet getolereerd en
dus wordt de in het liberalere New York wonende Samantha met argusogen bekeken.
In Goede dochter pakt Slaughter
geweld tegen vrouwen aan, haat tegen iedereen die een beetje anders is en ook
de nieuwe Amerikaanse president krijgt een veeg uit de pan. Slaughter is een
auteur met een mening, maar als ze die mening telkens in topthrillers aan het
woord laat, mag ze van ons nog jaren doorgaan. Beter dan dit zal je ze immers
niet gauw vinden.
Karin Slaughter: Goede dochter, HarperCollins, Amsterdam 2017, 510 p.
ISBN 9789402729108. Vertaling van The Good Daughter door Ineke Lenting. Distributie: Agora
deze pagina printen of opslaan