Serge Delaive is een Frans-Belgische dichter die voor
zijn oeuvre onder meer bekroond werd met de Driejaarlijkse Poëzieprijs van de
Franse Gemeenschap. Reden genoeg dus om hem eindelijk ook in ons taalgebied te
introduceren, en dat gebeurt op een bijzonder manier: de recentste bundel van
Delaive verschijnt immers in het Nederlands, nog voor het origineel beschikbaar
is.
Meridianen
van de doling kan nog het best omschreven worden als een plaatsbepaling. De
dichter tracht zijn eigen identiteit in een snel veranderende wereld bloot te
leggen, maar dat blijkt een onmogelijke opgave. De mens is immers een nomade,
in zijn omgeving maar ook in zichzelf. Typerend daarvoor is dat ieder gedicht
vergezeld gaat van precieze coördinaten die verwijzen naar de plaats waar het
tot stand kwam. Ze laten zien hoe de dichter (ook) een reiziger is.
Tegelijk valt op hoe de plaats waar hij zich concreet bevindt
slechts gedeeltelijk het vers stuurt. De dichter neemt de ruimte waar, maar
telkens vanop een onbetwiste afstand. In die zin blijft hij zelfs in zijn
vertrouwde omgeving in wezen een vreemde. Die vervreemding wordt ook op de
lezer overgezet door de vaak onderkoelde toon waarmee de dichter alles
registreert. Tegelijk wordt het schrijven zelf voorgesteld als een bij uitstek
lichamelijke ervaring: in het openingsgedicht – dat de overige gedichten als
het ware omkadert – is sprake van niet minder dan
‘een kramp een
darmaandoening
verwekt door zwermen insecten of messen
die
in mijn ingewanden woelen en graven’
Dat beangstigende
gevoel hangt nauw samen met het verstrijken van de tijd. De ouder wordende
dichter raakt geobsedeerd door de herinnering en het vergeten, iets waarvan de
relatie tot de geliefde indringende sporen draagt. In die zin is het geen
toeval dat de bundel de structuur vertoont van een jaarkring, volgens de loop
van de seizoenen (met de herfst als sluitstuk). Op die manier ontstaat een
soort van dagboekachtige structuur, waarbij de lezer de dichter als het ware
een jaar lang op de hielen zit. In die ruimte is beurtelings plaats voor
ontmoetingen, mijmeringen en filosofische beschouwingen.
Stilistisch worden diverse taalregisters gehanteerd, en ook de lengte van
de teksten is erg uiteenlopend. Dat hangt samen met de wisselvalligheden van
het ogenblik en de plaats waar een vers ontstaat, maar ook met de verschillende
manieren waarop het subject in de wereld staat: nu eens betrokken op zichzelf,
dan weer open voor de maatschappelijke uitdagingen en problemen van deze tijd.
Het resultaat is een bundel die tegelijk veelzijdig en consistent genoemd kan
worden. Delaive is een eigengereide dichter, met een soms bevreemdende stem,
maar deze bundel doet in ieder geval verlangen naar meer. De uitgever laat eens
te meer zien dat hij een neus heeft voor wat zich aan de overzijde van de
taalgrens in België aan waardevolle poëzie aandient.
Serge
Delaive: Meridianen van de doling, Poëziecentrum Gent 2017, 103 p. ISBN 9789056551162.
Vertaling van Latitudes de la Dérive door Katelijne De Vuyst
deze pagina printen of opslaan