Nederlands proza

BOEKEN NR. 11, DECEMBER 2017

Peter De Voecht en Erika Cotteleer (ill.): Dwarrelstad

door Jen de Groeve

Het is nog nacht als Esther wakker wordt. Zal ze opstaan? Hoewel, ‘na gisteren moest ze vooral slapen.’ Zes uur zegt de wekker, maar dan realiseert ze zich dat het intussen winteruur is. Ze krijgt dus een uur extra, ‘een wig van tijd tussen daarnet en nu.’ Esther besluit dat uur bewust te beleven en gaat de stad in met Keats, de hond. In haar gedachten wandelt haar vader mee. Ze voelt zijn arm in de hare, ‘stevig en sterk en herkenbaar en onecht.’  
 
De omgeving verandert, ze is samen met haar oude vader weer in Venetië, waar ze voor het laatst samen op reis waren. De herinneringen aan Venetië, de langzaam zinkende stad, verweven zich met het beeld van de oude, almaar brozer wordende vader die ten slotte helemaal wegdeemstert. Tot slot kan zij hem loslaten, een extra uurtje in de overgang naar de winter was al wat ze nodig had.  
 
Een zinkende stad, doodlopende straten, wit licht, een stervende man... Peter De Voecht vertelt in klare beelden en poëtische taal een delicaat verhaal van dood en verlies. En van verwerking en verder gaan: ‘Ze glimlachte vol kleur in een papierwit landschap.’ De Voecht kiest zijn woorden zorgvuldig en schept in Dwarrelstad een sfeer van tijdelijkheid en vergankelijkheid. Zijn bewuste omgang met taal resulteert in een aangename, suggestieve tekst in eenvoudige woorden. Hij maakt subtiele verbindingen, bijvoorbeeld met de kleur wit als leidraad – de witte stad, wit als marmer, wit als papier --, die je toelaten de lectuur verder te denken. Anderzijds bedient hij zich regelmatig ook van vrij klaarblijkelijke beelden en gaat het poëtisch potentieel soms verloren in te veel woorden.
 
Erika Cotteleer maakte eenvoudige lijntekeningen van de vrouw met haar hond in de stad. De beelden vatten de feel van het verhaal heel goed, met de zwarte rudimentaire lijnen tegen veel witruimte, gecombineerd met vluchtig aquarel: efemeer zowel als concreet. Cotteleer legt binnen het verhaalgegeven haar eigen accenten, met bijvoorbeeld Escheriaanse trappen in de stad, die nergens naartoe leiden.  
 
Peter De Voegt debuteerde in 2015 met de roman Slachtvlinders.  
 
Peter De Voecht, Erika Cotteleer: Dwarrelstad, De Eenhoorn, Wielsbeke 2017, 47 p. : ill. ISBN 9789462912625 

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri