‘Heb jij papa vermoord?’ De openingszin van Het laatste woord van Piet Baete zet de
lezer meteen op het spoor van wat verder zal volgen: het onderzoek naar de
moord op politie-inspecteur Patrick Van Dijk. De omstandigheden van zijn
gewelddadige dood liegen er niet om: hij werd messteken in de onderbuik
omgebracht in zijn slaapkamer. De federale politie, blijkens het vervolg van de
roman geen al te beste maatjes met de lokale politie, wordt op de zaak gezet.
Snel wordt duidelijk dat meerdere personen een motief gehad kunnen hebben om de
man om te brengen en dat schijn wel eens kan bedriegen. Waarom neemt Michel, de
vriend van zoon Van Dijk op een bepaald moment de schuld op zich? En in
hoeverre is lokaal agent Coenen, die een relatie had met de vrouw van Van Dijk,
zomaar vrij te pleiten van schuld, zeker als je weet dat Patrick kort voor zijn
overlijden, in een poging zijn stukgelopen relatie te redden, de
levensverzekering in haar totaliteit op de naam van zijn vrouw heeft gezet? En
wat heeft zoon Maarten ermee te maken?
In een knap ineengestoken verhaal waarin heden en verleden
door elkaar lopen, voert Baete zijn lezers mee naar de ontknoping. Onderliggend
motief bij dat alles is de vraag of en in hoeverre het verleden blijvend kan
worden ontkend. Vijftien jaar eerder werd het lijk gevonden van Willem, de
broer van Maarten. De omstandigheden van diens dood werden nooit volledig
opgehelderd, hoewel alles leek te wijzen in de richting van een moord. Kan het
dat wat toen gebeurde ‘als een druppel blauwe verf in een emmer water zou
oplossen tot er niks van overbleef? Kan het dat Maartens geheugen zou worden
aangelengd met honderden andere voorvallen om hem bewust te conditioneren tot
een staat van ontkenning, alsof hij nooit een broer had gehad?’ Duidelijk is
dat Maarten voor ‘iets’ op de vlucht is in een poging dat verleden achter zich
te laten.
Uiteindelijk blijft het voor de
lezer wachten op ‘het laatste woord’, dat woord dat de deur naar het verleden
definitief moet sluiten, of – de andere mogelijkheid – voor eens en altijd
wagenwijd open moet zetten. Met Het
laatste woord levert Piet Baete een whodunit af die, mede door de
psychologische uitdieping van de personages en het secure taalgebruik, leest
als een verademing.
Piet Baete: Het laatste woord, Lannoo, Tielt 2017, 318 p. ISBN 9789401446389
deze pagina printen of opslaan