Ongetwijfeld is Junichiro Tanizaki (1886–1965) nog steeds een
van Japans populairste schrijvers. Zijn groot oeuvre waarin hij op meesterlijke
wijze drama, geschiedenis, poëzie en aandacht voor kunst met elkaar verweeft,
is uniek. Als geen ander slaagde hij erin zeer universeel en toegankelijk te
schrijven en tegelijkertijd hele diepe culturele referenties aan te boren waar
zelfs japanologen een hele kluif aan hebben.
Dankzij die rijke
toegankelijkheid en het succes van vele herdrukken in Japan, zijn er ook
talrijke vertalingen van zijn werk verschenen in het Westen. Op de
Nederlandstalige markt verschenen enkele van zijn belangrijkste romans in de
jaren ’80 en ’90. Helaas ging het soms om tweederangs vertalingen die zich niet
op de originele werken baseerden, maar op de Engelstalige vertalingen ervan.
Ondanks het
moeilijke economische klimaat zijn dergelijke praktijken nu vrij zeldzaam
geworden en zijn de recente vertalingen van Japanse boeken rechtstreeks en van
een zeer hoog niveau. Er was dus ruimte voor Jos Vos om met een project als De brug der dromen te komen. In dit werk
verzamelt Vos vier van Tanizaki’s beste novellen – Pijlwortel uit Yoshino, De rietsnijder, Shunkin - een schets en het
magnum opus De brug der dromen.
Verder bevat de verzamelbundel ook nog het essay Lofzang op de schaduw en zes kortverhalen uit de beginperiode van
Tanizaki.
Alle
opgenomen werk werd rechtstreeks uit het Japans vertaald door Jos Vos, en
verscheen (met uitzondering van Lofzang
op de schaduw) nog nooit eerder in het Nederlands. Als klap op de vuurpijl
schreef Jos Vos ook nog een dertig pagina’s tellende biografie over Tanizaki en
becommentarieert hij in ongeveer vijfentwintig pagina’s nog eens de
geselecteerde werken. Samen met de uitgebreide eindnoten dus een schat aan
(meta-)informatie, die de lezer tegelijkertijd serieus neemt en die de
opgenomen stukken nauwkeurig kadert.
Over het vertaalwerk van Jos Vos
kunnen we kort zijn: dat is zonder meer excellent. Vos vertaalt in een
natuurlijke en heerlijk transparante stijl en vindt steeds de juiste toon – op
zich niet eenvoudig, want Tanizaki combineert in zijn werken zowel modern Japans
als het ouderwets aandoende dialect uit Osaka of zelfs flarden middeleeuws
dichtwerk. De geselecteerde werken zijn in chronologische volgorde opgenomen en
bieden een representatieve dwarsdoorsnede van Tanizaki’s veelzijdigheid.
De korte verhalen uit
de jaren ’10 en ’20 van de vorige eeuw drijven vooral op uitgekiende
spanningsbogen, exotisme en seksuele uitspattingen, dat alles onder de invloed
van Edgar Allen Poe. In de vier novellen uit de jaren ’30 ontwikkelt Tanizaki
zijn definitieve stijl en zijn bekendste thema’s: het traditionele versus het
nieuwe, door het Westen beïnvloede Japan; complexe liefdesrelaties en
onderwerping versus heerschappij. Thema’s die tot een hoogtepunt culmineren in
de belangrijkste novelle, De brug der
dromen (1954) – een werk dat zo veellagig is dat het de lezer prikkelt om
op zoek te gaan naar de vele, al dan niet verborgen referenties en hem
uitnodigt het werk zorgvuldig te analyseren om alle subtiele boodschappen eruit
te kunnen distilleren.
Bijna zeshonderd pagina’s onvervalst leesplezier, verzorgd
uitgegeven en stuk voor stuk verhalen met een hoge herleeswaarde: De brug der dromen en andere verhalen biedt alles wat de lezer mag verwachten van
uitstekend gepresenteerde kwaliteitsliteratuur.
Junichiro
Tanizaki: De brug der dromen en andere verhalen, De Bezige Bij, Amsterdam 2017,
576 p., ISBN 978 90 234 72292. Vertaling uit het Japans door Jos Vos.
Distributie WPG Uitgevers
deze pagina printen of opslaan