Nederlands proza

BOEKEN NR. 7, JULI 2018

Kerim Göçmen: Kroniek van mijn schoolvakanties

door Hamide Dogan

De Turks-Nederlandse schrijver Kerim Göçmen (pseudoniem) die we kennen van de verhalenbundel Het geheim van de kromme neuzen (2013) en de schitterende roman Rode kornoeljes (2015) verrast de lezer weer met zijn nieuwe roman Kroniek van mijn schoolvakanties (2018).  
 
In Kroniek van mijn schoolvakanties, dat zich afspeelt in de jaren zeventig brengt de jonge verteller van het verhaal met zijn broertje en moeder zijn schoolvakanties door in het geboortedorp van zijn ouders op het platteland, in Bozkaya. Zijn vader, die internist is bij een militair ziekenhuis, verschuilt zich achter zijn onmisbaarheid in het ziekenhuis om niet mee te hoeven. We maken kennis met de zijn hele familie, met de grootvader, de tantes, de neefjes en de oom die buschauffeur is. De droom van de jonge hoofdpersoon is om als hulpje op de bus met zijn oom mee te gaan.
 
Terwijl de jonge hoofdpersoon zijn dagen zwervend in het dorp doorbrengt, aan de oever van de rivier de Bozçay, bij een vervallen burcht, torentjes bouwend van stenen, schietend met katapulten, indiaantje spelend, geroosterde aren etend, is de hele familie bezig om zijn oom aan de vrouw te brengen. De grootvader heeft een slechtlopende zuivelfabriek, die hij maar niet verkoopt omdat hij hem wil overdragen aan de oom zodra deze zich eindelijk settelt en een fatsoenlijk leven begint te leiden. Niet zonder humor beschrijft de schrijver hoe de vrouwen steeds bij families met huwbare meisjes langs gaan om na iedere afwijzing de lat steeds lager te leggen.  
 
Met dezelfde fijnzinnigheid als in Rode kornoeljes laat de schrijver het verschil zien tussen arm en rijk, tussen de verschillende klassen en de politieke verschillen in Turkije. De enige familie die hun dochter wil uithuwelijken aan zo’n losbandige man, die de huwbare leeftijd eigenlijk al is gepasseerd, is een arm gezin in een naburig dorp. Ook het lot van de mooie Sümbül zou anders zijn als haar familie bemiddeld was geweest of als ze een opleiding had kunnen volgen. Zij is de vrouw van de grootvader die na het overlijden van zijn eerste vrouw behoefte had aan een jongere vrouw die hard kon werken. Sümbül doet dan ook het huishouden en zorgt voor de dieren, ze zou betrokken willen worden bij de fabriek van haar man, maar krijgt niet de ruimte. Het lot van de nieuwe bruid zal niet veel anders zijn. Op de bruiloft van de oom, die vele vrienden van verschillende politieke kleur heeft, maakt de familie zich zorgen dat het uit de hand zal lopen en dat de linkse Revolutionairen en de rechtse Grijze Wolven slaags zullen raken. Op een heel natuurlijke manier worden de botsingen tussen en rechts en links, die in de jaren 1970 speelden, verwerkt in het verhaal.  
 
De mensen en het dorp worden met veel liefde neergezet. Je voelt de nostalgie en de weemoed die lijken te horen bij het terugkijken op zomervakanties van de kindertijd. Kerim Göçmen schrijft verfijnd en poëtisch zonder ook maar engszins zweverig of gekunsteld aan te doen. Ik verheug me op zijn volgende roman.

Kerim Göçmen: Kroniek van mijn schoolvakanties, Van Oorschot, Amsterdam 2018, 109 p. ISBN 9789028280496. Distributie Elkedag Boeken 

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 10, DECEMBER 2024

Dius

Stefan Hertmans

Kruisende lijnen

Junichiro Tanizaki

Memoires van een kip. Een Palestijnse fabel

Ishaq Musa Al-Husseini

We moeten ‘misschien’ blijven denken

Esther Jansma

Wij van de Ripetta

Thomas Lieske

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 10, DECEMBER 2024

De wens, of Het ware verhaal van Titi en Tony

Tereza Horvathova , Michaela Kukovicova (ill.)

Het is rood en rond…

Jan Jutte

Ludas en Bontje

Jan Paul Schutten, Sanne te Loo (ill.)

Wie heeft Steef opgegeten?

Susannah Lloyd, Kate Hindley (ill.)

Wij, ervoor en erna

Jenny Valentine

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri