Vertaald proza

Pierre Michon: Roemloze levens

door Rokus Hofstede

Roemloze levens, de vertaling van Pierre Michons Vies minuscules (1984) is het soort boek dat zijn lezers druppelsgewijs vindt, dat het alleen moet hebben van goede recensies en mond-tot-mondreclame. Intussen is de eerste druk (2001) van deze hedendaagse klassieker toch nog uitgeput geraakt. Eind vorige maand verscheen bij uitgeverij van Oorschot na zes jaar een herdruk.
 
Roemloze levens bevat een achttal novellen en verhalen, qua volume bijna de helft van Michons hele oeuvre. De meeste protagonisten van die verhalen zijn ongeletterde boeren uit het departement Creuse, de arme plattelandsstreek waar Michon zelf is geboren en opgegroeid. Michon tracht hun vergeten levens aan de vergetelheid te ontrukken, hij wil zijn doden doen opstaan, vlees doen worden in de geest van de lezer, zoals hij het in zijn van katholicisme doordrenkte privémythologie verwoordt — al is hij zich er scherp van bewust dat hij ze met zijn literaire evocatie ook verraadt. 
 
Maar dat is niet de enige inzet van het boek. Michon wil zijn eigen leven redden. Op de achtergrond van de levensbeschrijvingen uit Roemloze levens verschijnt het portret van de verwoede schrijver ‘zonder geschrift’ die hij tot zijn vijfendertigste is, opgesloten in een haat-liefdeverhouding tot de taal van de grote literatuur, de taal die hem lokt en hem tegelijk uitsluit. Die paradox maakt de schoonheid van Roemloze levens uit: Michon verwoordt zijn onmacht in een meeslepende stijl, een stijl die die onmacht ontkracht. Hij overwint zijn uitsluiting uit de grote literatuur door de letteren aan zich te onderwerpen.
 
Pierre Michon: Roemloze levens, Van Oorschot, Amsterdam 2007, 234 p. ISBN 9789028250567. Vertaling van Vies minuscules door Rokus Hofstede. Distributie Elkedag Boeken
 
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswolf 2007

deze pagina printen of opslaan