Wachten op woensdag is het derde deel in de serie rond psychotherapeute
Frieda Klein. Nadat ze in Dinsdag is
voorbij op het nippertje aan de dood ontsnapte, is Klein nog steeds niet
terug aan het werk. Haar omgeving maakt zich zorgen om haar, maar Klein
spiegelt ze allemaal voor dat ze zich goed voelt en bijna weer de oude is. Door
de gebeurtenissen uit het vorige deel mag Klein niet meer officieel met de
politie samenwerken, maar toch raakt ze betrokken bij de zaak waarin Ruth
Lennox, een moeder van drie, dood in haar huis wordt aangetroffen. Omdat er een
aantal spullen ontbreken in het huis volgt de politie aanvankelijk het spoor
van een uit de hand gelopen inbraak. Deze piste wordt echter vrij snel verlaten
wanneer de gearresteerde inbreker
een alibi blijkt te hebben. Ruths man wordt nu de voornaamste verdachte, zeker
wanneer aan het licht komt dat Ruth al meer dan tien jaar een affaire had.
In een tweede
verhaallijn volgende we de gepensioneerde journalist Jim Fearby, die met een
maniakale obsessie de moordenaar van een aantal vermiste meisjes probeert op te
sporen. Fearby’s bezetenheid heeft voor de onschuldig veroordeelde George
Conley de vrijlating opgeleverd, maar Fearby wil ook de echte dader achter de
tralies. Door een toevalligheid komt Klein in contact met Fearby en zo komen
beide verhaallijnen samen. Ondertussen heeft Klein het ook aan de stok met
collega Hal Bradshaw (die haar taak als politieadviseur overnam), staat
inspecteur Malcolm Karlsson tussen twee vuren, worstelt rechercheur Yvette Long
met een schuldgevoel na de gebeurtenissen uit het vorige deel, herbouwt
klusjesman Jozef Kleins badkamer, slaat Kleins nichtje Chloe de ouderlijke deur
achter zich dicht, en blijkt zij ook bevriend te zijn met de het oudste kind
van Ruth Lennox. En dan is er nog Sandy, Kleins partner in New York, die haar
het hele boek door ongeruste brieven schrijft (zijn functie in het verhaal is
overigens niet echt duidelijk).
Wachten op woensdag is een tegenvaller. Er zijn te veel personages en te
veel plotlijnen, die bovendien in alle richtingen gaan, waardoor de weinige
spannende momenten voortdurend worden onderbroken. Ook Frieda Klein is in dit
boek niet echt een interessant personage. Er gebeurt te veel met haar, waardoor
ze niet eens de tijd heeft om rustig in bad te gaan (maar daar wel een heel
boek over nadenkt). Dit is tot dusver het zwakste deel uit de reeks die zal
bestaan uit acht boeken. Na een aarzelende start met Blauwe maandag leek het auteursechtpaar Nicci French zich nochtans
te herpakken met Dinsdag is voorbij,
maar helaas krijgt dit geen vervolg. Zoals steeds valt er op de schrijfstijl weinig
af te dingen, maar van een gevestigde naam als Nicci French verwacht je meer
dan dit te uitgesponnen, weinig memorabele Wachten
op woensdag.
Nicci French: Wachten op
woensdag, Ambo/Anthos, Amsterdam 2018, 491 p. ISBN 9789026328855. Vertaling van
Waiting for Wednesday door Irving Pardoen en Caecile de Hoog. Distributie VBK
België
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswolf
deze pagina printen of opslaan