Het dorp uit de titel
is Tel Ilan, in het noorden van Israël, een in de tijd en de felle zon gestold
oord dat alleen in de weekends tot leven komt, wanneer toeristen en
koopjesjagers de boetiekjes afstruinen. Oz beschrijft het decor zo meticuleus
dat het als het ware een hoofdpersonage wordt. In acht dorpsverhalen roept Oz
markante bewonerstypes op. Er gebeuren geen schokkende dingen, en de kern van
de verhalen is vaak raadselachtig. Oz zet de bewoners treffend neer in hun
dagelijkse bezigheden, die van een grote eenvoud zijn. Vaak bestaat een verhaal
uit de nauwkeurige transscriptie van de schijnbaar doelloze bezigheden van een
personage, die zo beschreven worden dat er een aangrijpende tragiek uit
opdoemt.
Zo wacht de huisarts Gili Steiner bv. uitzichtloos op de komst van haar
neef, die haar eenzaamheid kan doorbreken. Een bejaard ex-parlementslid die nu
bij zijn dochter woont, deemstert dan weer weg in wrange seniliteit. Een
makelaar in onroerend goed loopt woordeloos verloren in een van de oudste
huizen van het dorp, waar hij ten onder gaat door de fantomen van een jong
meisje. De burgemeester van Tel Ilan zoekt en wacht vergeefs op zijn vrouw,
waarvan hij niet kan begrijpen dat ze een voor hem fatale stap heeft gezet. Een
17-jarige puber weet zich geen weg met zijn passie voor een dubbel zo oud
zijnde postbeamte annex bibliothecaresse. Een zangavondje onder dorpsgenoten
verzandt voor de ik-verteller in wanhoop. Het korte slotverhaal, een parabel
van leed en dood, beschrijft enkele taferelen die de lezer naar de keel
grijpen. De weemoed wordt hier wanhoop. Deze bundel is het resultaat van
subtiele vertelkunst, en kan tot het beste werk van Oz worden gerekend.
Amos Oz:
Dorpsleven, De Bezige bij, Amsterdam 2011, 239 p. ISBN 9789023465249.
Vertaling van Temoenot mechajee hakfar door Hilde Pach. Distributie Standaard
Uitgeverij
Oorspronkelijk verschenen in De
Leeswolf
deze pagina printen of opslaan