Misdaad

BOEKEN NR. 10, NOVEMBER 2019

Walter Damen, Hilde Vandermeeren: Bodemloos

door Jooris van Hulle

Bij advocatenkantoor Fontes & Associados in Lissabon wacht Kirsten Hartogs een veelbelovende carrière. Zelf droomt ze ervan ooit als vennoot toe te treden tot het consortium dat geleid wordt door Pedro Fontes. Binnen deze context, die door het schrijversduo Damen & Vandermeeren al duidelijk werd uitgetekend in Rusteloos, het eerste deel van wat uiteindelijk een trilogie moet worden, worden de lijnen van Kirstens verdere loopbaan uitgezet in Bodemloos.  
 
Is het verschroeiende ambitie die haar er uiteindelijk toe doet besluiten haar eigen weg te gaan als strafpleiter als een vermeende seriemoordenaar een beroep doet op haar om zijn verdediging op zich te nemen? Damen & Vandermeeren maken er zich niet zo maar van af. Wat Kirsten zichzelf afvraagt, speelt ook mee in de manier waarop de lezer haar beslissing (mee) beoordeelt. Speelt hier, tot op zekere hoogte althans, een sluimerend trauma mee na de dood van haar vader, een beloftevolle profvoetballer bij Benfica? Wil zij zich absoluut bewijzen als advocate omdat die stap in haar beroepskeuze haar eerder werd afgeraden? Zonder al te nadrukkelijk te psychologiseren, worden emotionele drijfveren afgewogen tegen rationele argumenten, waarbij uiteraard meespeelt dat Kirsten door de verdediging op zich te nemen van de verdachte in een dubbele, nadien zelfs driedubbele moordzaak, nogal wat uitgelezen kansen lijkt te vergooien.
 
Het verhaal focust op de figuur van Alex Barbosa, die als hoofdverdachte van de moord op een alleenstaande moeder van een autistisch jongetje, een niet te ontkennen bewijslast tegen zich heeft. Alleen, hij blijft beweren dat hij zich niets herinnert. Of zijn amnesie echt is of geveinsd is de vraag die Kirsten, en met haar de lezer, steeds bezig blijft houden. En als hij dan toch echt de moordenaar is voor wie iedereen hem houdt, zijn er dan motieven te duiden die deels zouden kunnen verklaren waarom hij de weg van de misdaad is opgegaan?  
 
En wat ten slotte met een zekere Bertelet? Onder die valse naam blijft de moordenaar-uit-Vlaanderen – zijn verhaal werd reeds breed uitgewerkt in Rusteloos – Kirsten op het spoor. Wat hij haar – ik mag hier niet verklappen in welke omstandigheden dit gebeurt – op zeker moment voor de voeten gooit, opent de weg naar het slotdeel van de trilogie dat ‘Meedogenloos’ moet heten: ‘Ik blijf je volgen’. Dat dit slotdeel de lezer weer naar Vlaanderen zal voeren, wordt aan het slot zonder omwegen gesuggereerd.
 
Net als in het eerste deel is in Bodemloos ten slotte een niet onbelangrijke rol weggelegd voor onderzoeksjournalist Miguel, die het op zijn krant moeilijk krijgt nu een protegé van de hoofdredacteur met de vetste en mooiste scoops gaat lopen. Het geeft het schrijversduo uiteraard weer de gelegenheid stil te staan bij de rol van de media en de manier waarop die een verdachte direct aan het kruis nagelen, daarin blindelings gevolgd door de publieke opinie. Met de deontologie van het beroep wordt allerminst rekening gehouden: ‘Dit zijn sterke beelden,’ zei de chef. ‘Ze geven exact weer wat onze lezers willen zien.’  
 
Bodemloos is een aan de perfectie grenzend voorbeeld van wat een thriller moet zijn: een spanningsopbouw die de lezer geen moment verpozing gunt, een bijzonder ingenieus in elkaar gezet verhaal, met cursieve deelteksten die pas aan het slot van de roman volledig kunnen worden begrepen, en daarnaast een schijnbaar achteloos gebruik van flashbacks en cliffhangers. Bodemloos verdient een oplage om u tegen te zeggen.
 
Walter Damen, Hilde Vandermeeren: Bodemloos, Van Halewyck, Kalmthout 2019, 325 p. ISBN 9789461319395. Distributie Pelckmans Uitgevers

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies



ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri