Dit gaat over Sarah is het in Frankrijk alom bejubelde debuut
van Pauline Delabroy-Allard (1980) over een beginnende vriendschap tussen twee
heterovrouwen,
die omslaat in een passioneel vuur dat alles en uiteindelijk ook
zichzelf verteert. De vertelster is een gescheiden lerares en moeder van een dochtertje.
Haar vriendin Sarah, een violiste, reist de wereld rond met een strijkkwartet. Ze
is het type dat met haar aanwezigheid de energie in een ruimte verandert. Dat
is ook precies wat er gebeurde op het privéfeestje, waar de twee elkaar met
oudjaar leerden kennen.
Na die eerste ontmoeting spreken ze geregeld af. Ze lunchen
samen, gaan naar het toneel. Sarah verstaat de kunst om zich vol overgave in
het leven te gooien, waardoor de intensiteit van hun vriendschap algauw
verdiept. Op een avond, bij een laatste sigaret, bekent ze aan haar vriendin
dat ze verliefd op haar is. Die is overdonderd, maar stelt zich niettemin meteen
open voor deze nieuwe wind in haar leven.
Wat volgt is een en al overrompelende
passie, tussen de lakens en in het dagelijkse leven. De vertelster valt voor Sarahs
unieke schoonheid – haar neus als van een roofvogel, haar groene slangenogen,
haar hangende oogleden. Alles waar Sarah voor staat, zuigt ze op. Op de duur is
er alleen nog maar Sarah, wat in Ça
raconte Sarah, de oorspronkelijke titel van de roman, sprekend naar voren
komt in de dubbele verklanking van ‘Sarah’.
Een jaarlang knettert het tussen
de twee vrouwen, maar door dat stormachtige raakt de ik-figuur geleidelijk
uitgeput. Wederzijdse ontgoocheling is het gevolg en eist haar tol. Sarah
reageert met een spel van aantrekken en afstoten, althans gezien door de bril
van de vertelster: ‘Onvoorspelbaar, veranderlijk, verwarrend, wispelturig,
huiveringwekkend als een nachtvlinder, dit gaat over Sarah’.
Wanneer Sarah beslist een punt
achter hun relatie te zetten, trekt ze zich helemaal terug. Toch krijgt hun
breuk nog een staartje. Het moment waarop hun wegen zich vervolgens definitief
lijken te scheiden is in nevelen gehuld. De vertelster herinnert zich namelijk niet
meer wat er precies is gebeurd. Feit is wel dat ze voor haar angstige
vermoedens op de vlucht slaat.
Ze neemt zelf weer het heft in handen door Parijs voor even
te verlaten. Na een tussenstop bij een kennis in Milaan reist ze verder naar
Triëst, waar ze kan logeren in een leegstaand appartement. Sarah mocht haar dan
uitputten, zonder Sarah heeft ze helemaal het gevoel dat ze doodgaat. Het is
niet langer de passie die verwoestend is, wel het wachten op het moment dat de
liefdespijn gaat liggen.
De stomende zinnen van het eerste
deel van de roman belichamen het obsessieve van de liefde. Dit ritme maakt in
het tweede deel plaats voor een iets rustiger deinend proza. Hartstocht die oplaait
en weer uitdooft is van alle tijden, maar Pauline Delabroy-Allard geeft er een
eigen draai aan door haar stijl en toon af te stemmen op die aloude slingerbeweging.
Pauline
Delabroy-Allard: Dit gaat over Sarah, Signatuur, Amsterdam 2019, 190 p. ,
ISBN 9789056726393. Vertaling van Ça
raconte Sarah door Aniek Njiokiktjien. Distributie Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan