Vertaald proza

BOEKEN NR. 10, NOVEMBER 2020

Tomoka Shibasaki: Lentetuin

door Jo Vanderwegen

De premisse van Lentetuin, het eerste boek van de Japanse schrijfster Tomoka Shibasaki dat een Nederlandse vertaling krijgt, is erg eenvoudig: de lezer volgt de belevenissen van de laatste bewoners van een flatgebouw dat plaats moet maken voor een nieuw vastgoedproject.
  
De centrale rollen van het verhaal zijn weggelegd voor de gescheiden Taro en een jonge vrouw van de bovenverdieping, Nishi. Die alleenstaande Nishi blijkt een enorme fascinatie te koesteren voor een opvallend, blauw huis in de buurt. Sterker nog, ze koos juist haar huidige flat uit omdat die een zicht bood op dat huis. Het is ook meteen de reden waarom ze contact zoekt met Taro: zijn flat biedt een ánder uitzicht op die opvallende woning. In een fotoboek van twintig jaar oud met cultstatus – dat trouwens ‘Lentetuin’ heet – figureert het blauwe bouwwerk prominent. Het is overigens via dat fotoboek dat Nishi het huis leerde kennen en haar obsessie een start nam. Haar bewondering voor en fantasie over de woonst en haar geschiedenis drijft haar zelfs zover vriendschap te zoeken met de huidige bewoners ervan.
 
Shibasaki heeft aan dit eenvoudige uitgangspunt genoeg om een heel aantal thema’s aan te snijden die een grote rol spelen in de hedendaagse maatschappij: van de rol van architectuur in het dagelijkse leven over de toenemende vereenzaming in de steeds individualistischer wordende maatschappij tot zelfs de oprukkende gentrificatie van voormalige arme stadsgedeelten. Het resultaat is een behoorlijk melancholisch verhaal over zinloze obsessies door geromantiseerde en geïdealiseerde plekken, met heel wat symbolische lading. De wijken die continu een ander uitzicht krijgen, lijken te staan voor het vlietende leven zelf; de na de zoveelste sloop in de wijk eenzaam achtergebleven huizen delen dan weer veel met de personages die stuk voor stuk alleen in het leven komen te staan. Als er al vriendschap tussen mensen ontstaat, wordt die keer op keer ontwricht door een zoveelste, al dan niet gedwongen verhuis. Met een flat die door de continu vertrekkende bewoners toenemend leger wordt, en observaties zoals het lege nestje van de leemwesp en de verlaten bladluizenwoninkjes, hoeft de lezer op geen enkel moment ver te zoeken naar de pregnante metaforen die Shibasaki in haar verhaal achterliet.  
 
Lentetuin is een sterke, poëtische novelle, die vooral haar kracht ontleent door de zuinige schrijfstijl en een van melancholie doordrongen sfeer die aanzet tot reflectie. De zoals gewoonlijk piekfijn verzorgde en transparante vertaling van Luk Van Haute laat het boek helemaal tot zijn recht komen.
 
Tomoka Shibasaki: Lentetuin, Zirimiri Press, Amsterdam 2020, 128 p. ISBN 9789490042172. Vertaling van Haru no niwa door Luk Van Haute. Distributie EPO 

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 10, DECEMBER 2024

Dius

Stefan Hertmans

Kruisende lijnen

Junichiro Tanizaki

Memoires van een kip. Een Palestijnse fabel

Ishaq Musa Al-Husseini

We moeten ‘misschien’ blijven denken

Esther Jansma

Wij van de Ripetta

Thomas Lieske

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 10, DECEMBER 2024

De wens, of Het ware verhaal van Titi en Tony

Tereza Horvathova , Michaela Kukovicova (ill.)

Het is rood en rond…

Jan Jutte

Ludas en Bontje

Jan Paul Schutten, Sanne te Loo (ill.)

Wie heeft Steef opgegeten?

Susannah Lloyd, Kate Hindley (ill.)

Wij, ervoor en erna

Jenny Valentine

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri