Poëzie

BOEKEN NR. 4, APRIL 2021

Hava Güveli: Alles wat ik vergeet is mooi meegenomen

door Dirk De Geest

Uitgeverij Van Groningen heeft zich gespecialiseerd in mooi uitgegeven boekjes die slechts uit één enkel katern bestaan. Voor de publicatie van prozateksten leidt dit tot grote beperkingen (veel meer dan een kort verhaal of een handvol cursiefjes kan niet in dat bestek), maar in het geval van gedichten leidt dit vaak tot boeiende plaquettes. Dat geldt zeker voor de debuutbundel van Hava Güveli. Zij was lang geleden al de laureaat van de El Hizjra-prijs voor poëzie en ondertussen is zij ook werkzaam als docent creatief schrijven, maar de publicatie van haar eersteling heeft lang op zich laten wachten.  

Dat wachten heeft geloond, want het resultaat mag er in alle opzichten zijn. Deze gedichten lijken haast onopvallend, maar tegelijk zijn ze intrigerend en erg vakkundig geschreven. De teksten zijn sterk autobiografisch verankerd. De dichter vertrekt van herinneringen uit haar jeugd en komt uiteindelijk aan in het heden, waardoor een soort van levensgeschiedenis tot stand komt. De belangrijkste constante is het gevoel van vereenzaming en een verlangen om ‘gezien’ te worden door anderen. In de eerste gedichten is er de dominante aanwezigheid van de vaderfiguur: hij staat voor het huis, maar tegelijk wordt de ik-figuur daardoor niet gerustgesteld. Haar broze aanwezigheid blijft grotendeels onopgemerkt en de (lichamelijke) gebaren van toenadering door de vader worden door het kind niet meteen als blijken van genegenheid ervaren. Dat leidt tot een gevoel van isolement.
 
Gaandeweg verschuift het decor naar het heden, maar opmerkelijk genoeg blijft de breekbaarheid van het lyrische ik evengoed bestaan in haar liefdesrelatie. Opnieuw is er sprake van een grote afhankelijkheid van een niet nader genoemde jij, die haar in feite grotendeels in het ongewisse laat over zijn of haar gevoelens. Het gevoel van verlatenheid blijft daardoor onverminderd overeind. Typerend is wel dat de betrouwbaarheid van de spreker daarbij in discussie staat: in hoeverre is zij niet ongevoelig voor excuses en verklaringen vanwege de ander?
 
Güveli schrijft intimistisch en herkenbaar, en op sommige ogenblikken lijken haar teksten zelfs korte prozafragmenten. Daartegenover staat echter een bijzonder beeldend taalgebruik en een grote gevoeligheid voor kleine gebaren en details. Ik kijk dan ook nieuwsgierig uit naar verdere teksten van dit geheel eigen poëtisch geluid.  
 
Hava Güveli: Alles wat ik vergeet is mooi meegenomen, Van Groningen, Nijmegen 2020.

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 10, DECEMBER 2024

Dius

Stefan Hertmans

Kruisende lijnen

Junichiro Tanizaki

Memoires van een kip. Een Palestijnse fabel

Ishaq Musa Al-Husseini

We moeten ‘misschien’ blijven denken

Esther Jansma

Wij van de Ripetta

Thomas Lieske

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 10, DECEMBER 2024

De wens, of Het ware verhaal van Titi en Tony

Tereza Horvathova , Michaela Kukovicova (ill.)

Het is rood en rond…

Jan Jutte

Ludas en Bontje

Jan Paul Schutten, Sanne te Loo (ill.)

Wie heeft Steef opgegeten?

Susannah Lloyd, Kate Hindley (ill.)

Wij, ervoor en erna

Jenny Valentine

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri