In Londen worden op diverse plaatsen lichaamsdelen van
verschillende slachtoffers gevonden. De werkwijze doet denken aan ‘de
puzzelman’, ofwel seriemoordenaar Peter Olivier, die zijn slachtoffers in
stukken hakte. Olivier zit echter veilig levenslang in de gevangenis.
Inspecteur Angelica Henley van de serial crime unit krijgt de zaak toegewezen
en besluit Olivier een bezoekje te brengen in de gevangenis. De manipulatieve
Olivier kruipt echter meteen in het hoofd van Henley en wanneer er een doos met
een afgehakt hoofd bij haar thuis wordt afgeleverd, blijkt de zaak voor Henley
persoonlijker dan ze had gedacht. Olivier heeft niet enkel een copycat, maar
ook eentje die er een persoonlijk spelletje van wil maken. Wanneer Olivier ook
nog eens uit de gevangenis weet te ontsnappen, moet Henley niet op zoek naar
één, maar twee seriemoordenaars.
De puzzelman is het thrillerdebuut van de Londense
strafrechtadvocaat Nadine Matheson. Met Peter Olivier creëert Matheson een meedogenloos
personage dat niet zou misstaan naast een Hannibal Lecter. Olivier is een
psychopaat van de zuiverste soort, iemand zonder empathie of schuldgevoelens,
voor wie het doden van een medemens geen enkele moeite kost. De passages waarin
Henley op bezoek gaat bij Olivier zijn de sterkste van het boek. Matheson weet
hierin goed het beklemmende van de gevangenis op te roepen en het
kat-en-muisspelletje dat Olivier met Henley speelt. Hij weet dat Henley informatie
van hem nodig heeft, maar hij geniet er te veel van om haar deze zomaar te
geven. Quid pro quo.
Anjelica Henley is een uitstekend
inspecteur en wordt gewaardeerd om haar werk, maar tegelijkertijd behandelen
haar oversten de serial crime unit eerder als een last dan als een weliswaar
klein, maar sterk team dat hoopgevende resultaten boekt. Het is daarom vaak
vechten tegen de bierkaai in de hoop dat het team mag blijven bestaan. Henleys
drukke baan heeft zijn weerslag op haar privéleven. Haar man heeft haar al
meermaals gevraagd het wat rustiger aan te doen en meer tijd aan hun
gezinsleven te spenderen, maar bloed kruipt waar het niet gaan kan en Henley
beschouwt haar politiewerk als een roeping die ze niet zomaar kan opgeven.
Er wordt in De
puzzelman veel aandacht besteed aan het privéleven van Henley. Lezers die
houden van het pure politiewerk zullen hier misschien op afknappen, anderzijds
helpt het je wel om het personage van Henley beter te begrijpen. Ook is niet
alles altijd even geloofwaardig, bijvoorbeeld de ontsnapping van Olivier. Of
het feit dat Henley tijdens deze belangrijke zaak niet samenwerkt met haar
vaste partner, maar met stagiair Salim Ramouter. Anderzijds brengt dit ook een
aparte dynamiek in de zaak, die wel werkt.
Matheson heeft een aangename
schrijfstijl die vlot wegleest en de gruwelijke details niet spaart. De
spanningsboog zakt in het middenste gedeelte van het boek een beetje te veel,
maar Matheson weet zich op tijd te herpakken voor een geloofwaardig einde dat
hint naar een volgend boek. De puzzelman is een aardig debuut dat iets
te veel binnen de lijntjes van het genre kleurt. Met een beetje meer durf zou dit
een veel sterker boek zijn.
Nadine Matheson: De
puzzelman, HarperCollins, Amsterdam 2021, 430 p. Vertaling van The Jigsaw Man door Angela Knotter en Anna Livestro. ISBN
9789402706550. Distributie: Agora Books
deze pagina printen of opslaan