Vertaald proza

BOEKEN NR. 2, FEBRUARI 2022

Claudio Morandini: Sneeuw, hond, voet

door Inge Lanslots

Een in de bergen gesitueerde roman, met de meer dan vertrouwde ingrediënten, zoals de eenzame oude bergbewoner die moet overwinteren, een traditionele vertelling maar dan met een verrassende twist. Zo beschrijft Claudio Morandino zijn korte roman, Sneeuw, hond, voet, die zes jaar geleden in Italië verscheen, er positief werd onthaald en dit jaar werd opgepikt door Koppernik, de onafhankelijke uitgeverij met haar typerende eigenzinnige keuzes.
 
De norse Adelmo Farandola leeft teruggetrokken in zijn onherbergzame Alpen en schuwt menselijk contact. Zijn jongere broer heeft hij al jaren niet gehoord en de dorpsbewoners nemen hem in de maling. Dan is er ook nog die jonge bergwachter die hem altijd in de gaten lijkt te houden. Adelmo, die zich eigenlijk verwaarloost, wil niet betrapt worden tijdens zijn illegale jachtpartijen. ’s Zomers slaat hij zijn wintervoorraad op, al registreert zijn falende geheugen niet precies wat en hoeveel hij heeft, noch hoeveel geld hem resteert – in de stal ligt ergens een koffer geld verstopt. Adelmo’s mondvoorraad slinkt overigens snel wanneer de koude, strenge winter hem in zijn hut houdt. Door dat isolement verliest Adelmo verder de grip op de realiteit: gedachten, hypotheses en herinneringen vermengen zich steeds meer in een onontwarbaar kluwen. Daarenboven raakt Adelmo verwikkeld in lange gesprekken met een hond die de man graag gezelschap houdt en die ook effectief lijkt te antwoorden.
 
Die gesprekken verlenen de korte vertelling een tragikomische toon – Morandini concipieerde die als fragmenten uit een onmogelijke theaterdialoog – en houden niet op wanneer de lente intreedt. De hond wijkt ook dan niet van Adelmo’s zijde en samen trekken ze eropuit. Zo vinden ze niet alleen de kadavers van dieren die bedolven raakten onder een lawine, maar ook het aangevreten lijk van een man. Langzaam begint het Adelmo te dagen dat het de jonge bergwachter is.
 
‘Naarmate hij dieper in zijn geheugen graaft, in dat armzalige geheugen dat hem is toebedeeld en dat alles door elkaar haalt, weet hij flarden herinneringen op te diepen. Hij weet niet of het echte herinneringen zijn of juist overblijfselen van denkbeeldige herinneringen die we creëren wanneer we opeens in een situatie terechtkomen die we al eerder hebben meegemaakt, en dan kijken we verschrikt om ons heen en begrijpen niet waar en wanneer dat wat we ons herinneren heeft plaatsgevonden, maar die onzekerheid is zo levensecht dat het ons bijna de adem beneemt.’
 
Adelmo besluit zich van het lijk te ontdoen en graaft dagenlang een tunnel in een grot uit – een fictieve adaptatie van een waargebeurd verhaal waarnaar Morandini verwijst in de epigraaf, terwijl de bergbewoner verder converseert met de hond en ten slotte ook met het lijk. In een bewust grotesk-karikaturaal uitgewerkte finale ontdoet Adelmo zich van een getuige terwijl de realiteit, de échte, weer dichterbij komt en toch zo ver weg is…
 
Claudio Morandini: Sneeuw, hond, voet, Koppernik, Amsterdam 2021, 128 p., ISBN 9789083089843. Vertaling van Neve, cane, piede door Hilda Schraa en Manon Smits

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri